رسانه‌ها از آتش سوزی گسترده در کارخانه صنایع نظامی دیل که یکی از تامین کنندگان سامانه‌های پدافندی برای اوکراین است خبر می‌دهند.

در حالی یک سال از جنگ نیابتی آمریکا با روسیه در اوکراین گذشت که هزینه‌تراشی‌ جنگ‌افروزی‌های آمریکا برای مالیات‌دهندگان این کشور دستاوردی نداشت.

هم‌افزایی چپن و روسیه در مواجهه با بحران‌هایی که غرب با هدف «مهار شرق» خلق می‌کند، قدرت مانور دشمنان مشترک مسکو و پکن را بارها محدود ساخته است.

امروز مردم اوکراین گرفتار خودباختگی‌ها و خودفریبی‌های غرب‌گرایانی هستند که صحنه نمایش و بازی را با صحنه حقیقی جهان اشتباه گرفته و با همان توهمات به نقش‌آفرینی پرداخته‌اند در حالی که ناجی بودن غرب صرفا در فیلم‌ها و داستان‌های هالیوودی است که بروز دارد.

گرچه غرب سعی دارد با فضاسازی رسانه‌ای شکست‌های اخیر خود را در مقابله با نظام جهان چندقطبی مخفی نگه دارد اما اعتراف مقامات غربی به ناکامی در طرح‌ها و ادعاهایشان عملاً نشانی از افول جایگاه و حرکت جهان در مسیر چندجانبه‌گرایی است.

مواضع و رفتار کشورهای غربی در جنگ اوکراین نشان می‌دهد که بر خلاف ادعاهای مطرح شده، آنها از موضع طرف اصلی منازعه، آینده این جنگ را تحلیل و پیگیری می‌کنند و نه گروهی که صرفاً به‌دنبال حمایت از طرف درست در این جنگ است.

مقامات آمریکایی در صدد هستند «نگاه آمریکایی نسبت به جنگ اوکراین» را جایگزین «نگاه اروپایی» نسبت به این پدیده ساخته و از سوی دیگر به زلنسکی یادآور شوند که جنگ یا صلح در اوکراین، تابعی از تصمیماتی است که در کاخ سفید گرفته می‌شود و او ملزم به تبعیت مطلق از آن است.

ادبیات کاملاً متفاوت زلنسکی در سخنرانی ویدئو کنفرانسی در نشست امنیتی مونیخ، نشان داد که او سعی دارد با افزودن رنگ و لعاب مذهبی به جنگ اوکراین، مولفه جدیدی را برای تحریک رویکردهای مذهبی متحدین این کشور از جمله رژیم صهیونیستی برای افزایش کمک نظامی به کی‌یف فعال نماید.

ادعاهای مشترک ضدایرانی کی‌یف و تل‌آویو را می‌توان توهمات بازندگانِ رو به زوالی دانست که برای خروج از باتلاق خودساخته دست و پا می‌زنند.

زلنسکی می‌خواهد نسبت به مواضع واقعی لندن و واشینگتن نسبت به طرح کیسینجر درباره پذیرش استقلال کریمه در ازای پایان جنگ و دیگر طرح‌های مشابهی که وجه اشتراک آنها تعهد دائمی اوکراین مبنی بر عضویت در ناتو است، درک شفاف‌تری پیدا کند.