در پی مذاکرات اخیر در ژنو، خبرنگار وال استریت ژورنال گزارش داد که هیچ پیشرفتی درباره مذاکرات هسته‌ای ایران حاصل نشد.

تارنمای خبری آکسیوس گزارش داد که دور ششم مذاکرات هسته‌ای ایران و آمریکا ممکن است در روزهای شنبه یا یکشنبه هفته آینده در یکی از کشورهای منطقه خاورمیانه برگزار شود.

در آستانه نشست شورای حکام آژانس، آمریکا با طراحی پیچیده‌ای شامل تهدید به اسنپ‌بک، گزارش مغرضانه گروسی و ارائه ناگهانی طرح مکتوب، تلاش دارد ایران را در تنگنای سیاسی و حقوقی قرار دهد. اما ابزارهای فرسوده غرب، راهی برای تحمیل توافقی نامتوازن به ایران نخواهند گشود.

در حالی‌که آمریکا با تناقض‌گویی‌های همیشگی در مذاکرات هسته‌ای تلاش می‌کند ایران را تحت فشار بگذارد، تحلیلگران معتقدند این اظهارات بیشتر تاکتیکی است. واقعیت آن است که دو طرف نیازمند توافق‌اند و منطقه هم تاب تحمل تنش و درگیری جدید را ندارد.

بن رودز، معاون پیشین مشاور امنیت ملی آمریکا، در اظهاراتی تازه خواستار پذیرش سطحی از غنی‌سازی توسط ایران از سوی دولت آمریکا شد. او گفت این اقدام می‌تواند زمینه‌ساز توافقی مشابه برجام شود و از تنش‌های منطقه‌ای پیشگیری کند.

وزیر امور خارجه گفت: به‌هیچ‌وجه به صلاح کشور نیست که به شرایط برجام بازگردیم. بنابر این، برجام باید به نوعی کنار گذاشته شود از این حیث که دیگر امکان احیای مؤثر برای ما ندارد. البته برجام هنوز به‌طور رسمی زنده است و به‌جز اتحادیه اروپا، سایر اعضا همچنان در آن حضور دارند که البته هر یک داستان خاص خود را دارند.

وزیر امور خارجه در واکنش به مواضع آمریکا در قبال برنامه هسته‌ای ایران تأکید کرد: ایران تنها مسئول رفتار خود است، و از گفت‌وگوی عمومی درباره مذاکرات هسته‌ای پرهیز می‌کند. وی تصریح کرد غنی‌سازی ادامه خواهد داشت، چه توافقی حاصل شود یا نه.

علی شمخانی، مشاور سیاسی رهبر انقلاب، در گفت‌وگویی با شبکه NBC تأکید کرد اگر آمریکا همه تحریم‌ها را فوراً لغو کند، ایران آماده امضای توافق فوری است. او گفت: «ترامپ از شاخه زیتون می‌گوید، اما آنچه ما می‌بینیم فقط سیم خاردار است.»

روز گذشته، مذاکرات هسته‌ای ایران و آمریکا در مسقط وارد چهارمین دور خود شد. با وجود مذاکرات صریح‌تر و جدی‌تر، چالش اصلی در نقض تفاهم‌ها توسط آمریکا در فاصله زمانی میان مذاکرات است. ایران همچنان بر حفظ توانمندی‌های هسته‌ای و غنی‌سازی تأکید دارد و از حسن نیت طرف مقابل انتظار دارد.

واشنگتن با استفاده از دیپلماسی تأخیری و ابهام‌آفرینی راهبردی و صراحت حداکثری در مطالبه گری می‌کوشد چارچوب زمانی و ذهنی مذاکرات هسته‌ای را به نفع خود مهندسی کرده و تهران را در موقعیت انفعالی قرار دهد.