حضور و حمایت انسانی از خرس سبلان، سرانجام به حذف آن توسط کوهنوردان منجر شد.

آن سنگِ گردِ دوّار که از فاصله دور درخششی آبی و سبز مرمری دارد، همان جایی است که خوب می‌شناسیم‌اش؛ جایی که در آن متولد شده‌ایم و در میان میلیون‌ها موجود زنده و عناصر غیرزنده دیگر، رشد کرده‌ایم. هر چه از جهان می‌دانیم از چشم‌انداز همان «نقطه آبی کمرنگ» مشهور است و تا امروز هیچ جایی را در این جهان پهناور نیافته‌ایم که خانه‌ای جایگزین برای ما باشد.