آمارهای رسمی نشان می دهد که اختلاف نرخ فقر مطلق بین مناطق شهری و روستایی کاهش یافته و چالش فقر دیگر تنها محدود به مناطق روستایی نیست، بلکه در مناطق شهری نیز به شدت قابل لمس است.

بانک جهانی در جدیدترین گزارش خود اعلام کرد فقر مطلق در ایران طی 2 سال گذشته کاهش قابل‌ملاحظه‌ای داشته است. بنابراین گزارش این نهاد بین‌المللی فقر مطلق را بر پایه درآمد روزانه 2.15 دلار برای هر نفر (بر اساس شاخص برابری قدرت خرید به‌قیمت ثابت سال 2017) تعریف کرده است و این رقم حداقل مبلغی است که یک نفر برای تأمین نیازهای ضروری زندگی خود به آن نیاز دارد.

حضور ادبیات و‌متدولوژی های متعدد در تعریف و حل مسئله فقر یکی از موانع اصلی رفع فقر است. در واقع همین تنوع و تکثر روش شناختی باعث سردرگمی سیاست گذار شده است و تصویری غیر دقیق از فقر در ایران جلوی چشمان سیاست گذاران گذاشته است.