جنگ 12 روزه (221 خبر)

شرکت هواپیمایی العال رژیم صهیونیستی از متحمل شدن خسارت 100 میلیون دلاری به علت بسته شدن حریم هوایی اراضی اشغالی خبر داد. کاهش درآمدها و سود این شرکت، ناشی از درگیری‌های نظامی با ایران بوده است.

معاون هماهنگی و امور مناطق شهرداری تهران اعلام کرد که به هر خانواده آسیب‌دیده از جنگ، یک و نیم میلیارد تومان برای ودیعه مسکن پرداخت شده و علاوه بر آن، ماهیانه 30 میلیون تومان به عنوان اجاره مسکن تخصیص می‌یابد.

پاسخ به پرسش از معیار پیروزی و شکست در جنگ اخیر، بیش از آنکه با ارزیابی نتیجه جنگ و تعیین برنده و بازنده نسبت داشته باشد، که دارد، به اعتبار تاثیر بر احتمال ازسرگیری جنگ به عنوان مساله نگران‎ کننده کنونی جامعه ایران، ضرورت و اهمیت دارد.

از زمان پایان درگیری‌ها میان اسرائیل و ایران در اواخر ژوئن، گزارش‌های متعددی درباره تلاش‌های پکن برای کمک به تهران در بازسازی توانایی‌های نظامی‌اش منتشر شده است. اگر درست باشد، این اقدامات نشان‌دهنده یک تغییر قابل توجه از بی‌طرفی رسمی چین در قبال مناقشات خاورمیانه است.

ما همان فردای شروع جنگ از تهران رفتیم؛ این‌قدر زود که نه به مشکل بنزین برخوردیم و نه ترافیک! چهار پنج روز شمال بودیم و شب‌ها درد دوری از تهران، عود می‌کرد؛ پدر ساز رفتن کوک می‌کرد، اما اخبارِ شب‌ها... امان از اخبار شب‌ها. ...

با گذشت بیش از دوماه از پایان جنگ 12 روزه و اعلام آتش‌بس، مشاهدات حاکی از این است که مردم در مقیاس وسیع، همچنان با پرسش «چه خواهد شد؟» در فضای تعلیق روانی به سر می‌برند. در این میان، گمانه‌زنی‌های برخی افراد و رسانه‌ها درباره احتمال آغاز دور تازه‌ای از درگیری نظامی، این تعلیق روانی را شدت می‌بخشد.

روابط عمومی سپاه حضرت ابوالفضل (ع) لرستان خبر داد که انفجار مهمات عمل‌نکرده در یکی از روستاهای توابع بیرانشهر، به شهادت و مجروح شدن چند کودک منجر شد.

این روزها حرف و حدیث درباره احتمال شروع مجدد جنگ نقل محافل خصوصی و عمومی و رسانه‌هاست. طرح پرسش و پرداختن عده‌ای به مساله چنان است که گویی جنگ مجدد قطعی است.

معاون اول رئیس‌جمهور تأکید کرد که راهبرد جمهوری اسلامی بر حل و فصل مسائل از طریق مذاکره است و گفت: «ما آغازگر جنگ نیستیم، اما پایان آن با ملت ایران است.» وی همچنین از آمادگی کشور برای مقابله با توطئه‌های دشمنان با همکاری دانشگاهیان خبر داد.

سرمشق امروز سیاست ایران باید «تغییرِ مدبّرانه» در عرصه‌ی برخی رویکردها و راهبردها و سیاست‌ها باشد؛ تغییری که البته نه در دام تعلل و تأخیر گرفتار شود و نه قربانی شتاب‌زدگی و سطحی‌گرایی گردد. این روند در سطوح عالی سیاست‌ورزی و حکمرانی ایران شروع شده است. تداوم «سیاست تغییر» می‌تواند ایران را قوی‌تر کند نه آنگونه که برخی محافل تندرو گمان می‌کنند، ضعیف‌تر.