چاقی (40 خبر)

چاقی در ایران، طی 40 سال گذشته از 20 درصد به 70 درصد افزایش یافته است. این اضافه‌وزن ابداً به معنای خوب غذاخوردن یا غذای‌خوب خوردن نیست، بلکه برعکس به‌معنای غذای بد و یارانه‌ای یعنی شکر و آرد سفید و روغن‌نباتی خوردن و متعاقب آن، بد غذاخوردن است.

رئیس اداره سلامت میانسالان و مادران وزارت بهداشت: طبق آخرین پیمایش عوامل خطر بیماری‌های غیرواگیر در سال 1400، حدود 31 درصد زنان ایرانی چاق هستند و فقط 28 درصد آنان، وزن متناسب و مابقی اضافه وزن نیز دارند.

چاقی یک بیماری مزمن است که با تجمع غیرطبیعی یا بیش از اندازه چربی در بدن شناخته شده که سلامت فرد را مختل می‌کند. بر این اساس چاقی فقط یک نگرانی ظاهری نیست بلکه یک مشکل پزشکی است که خطر ابتلا به سایر بیماری‌ها و مشکلات مرتبط با سلامت را افزایش می‌دهد. چاقی عامل ابتلا به بیماری‌هایی نظیر دیابت، فشار خون بالا، بیماری‌های قلبی و عروقی و انواع سرطان است.

رئیس دانشگاه علوم پزشکی شهید بهشتی گفت: 60 میلیون ایرانی از جمعیت 85 میلیونی نفر کشورمان درگیر اضافه وزن یا چاقی هستند

چرا برخی افراد با وجود ورزش منظم لاغر نمی‌شوند؟ پاسخ در یک پروتئین خاص محققان دانشگاه کوبه ژاپن در مطالعه‌ای جدید، عامل مهمی در فرآیند کاهش وزن را شناسایی کرده‌اند.

یک داروی جدید برای درمان چاقی در ژاپن وارد بازار شده است و پزشکان از این پس می‌توانند داروی «آگونیست گیرنده GLP-1» را برای بیمارانی که اضافه وزن زیادی دارند، تجویز کنند.

آمارها از وجود نزدیک به 5 میلیون دانش‌آموز چاق یا دارای اضافه وزن در میان جمعیت 16 میلیون نفری دانش آموزان کشور خبر‌‌‌می‌دهند. یک مقام مسئول در وزارت آموزش و پرورش گفته است پنج سال قبل نرخ چاقی دانش آموزان 30 درصد بود، اما اکنون در برخی استان‌ها بیش از40 درصد دانش‌آموزان با معضل چاقی و اضافه وزن روبرو هستند و این موضوع از نظر رشدی و تربیتی بسیار نگران کننده است.

شناسایی 16میلیون ایرانی با «اضافه‌وزن بالا» در پویش ملی سلامت که وزارت بهداشت خبر داد، بهترین نشانه از رسوخ سیاست غلط یارانه‌های غذایی و نداشتن تفکر تغییر و نوآوری در دهه‌های طولانی است. ما نتوانسته‌ایم با جهانی که به سرعت تغییر می‌کند، تغییر کنیم. 16 میلیون ایرانی با چاقی زیاد یعنی اگر آمار نوزادان و کودکان و جوانان را که چاقی در آنان معمول نیست، کم کنیم، بیشتر ایرانی‌ها چاق‌اند. این اضافه‌وزن ابداً به معنای خوب غذاخوردن یا غذای‌خوب خوردن نیست، بلکه برعکس به‌معنای غذای بد و یارانه‌ای یعنی شکر و آرد سفید و روغن‌نباتی خوردن و متعاقب آن، بدغذاخوردن است.