شهید مطهری نوشته بود: «در اربعین، دیگر زمان خطابه‌های داغ میدان کربلا نیست؛ اکنون باید پیام آن خطابه‌ها در رگ‌های جامعه جاری شود. حسین(ع) کشته شد تا دین بماند، تا حق زنده بماند، تا انسان آزاد بماند. اگر امروز، بر خاک او می‌گرییم اما در برابر ظلم زمانه ساکتیم، اربعین را نفهمیده‌ایم.»

شهید مطهری نوشته بود: «زیارت اربعین، احیای پیام حسین(ع) است در جان زائر. زائرِ اربعین، اگر تنها پای می‌سپارد و دل نمی‌سپارد، هنوز از مقصد دور است. آنکه در مسیر اربعین گام برمی‌دارد، باید بداند بر خاکی قدم می‌نهد که با خون آزادی، عدالت و کرامت انسانی آغشته است. در این خاک، حسین(ع) ایستاد تا حقیقت بماند و باطل رسوا گردد.»

شهید مطهری نوشته بود: «معنا و رمز چهل روز نمایان می‌شود: باید مجال داد تا جوامعِ سرکوب‌شده، پس از نخستین شوک، توان تفکر بیابند؛ تا از سرگذشت خون حسین(ع)، رسالتی برای امروز و فردای خود درک کنند. و این، خاصیت تاریخی اربعین است که از یک «مصیبت»، یک «معرفت» می‌سازد.»

شهید مطهری نوشته بود: «اربعین صرفاً مراسم یادبود نیست، بلکه مقدمه بازگشت وجدان‌های خاموش است. نهضت عاشورا در عاشورا پایان نیافت؛ آغاز شد، اما در اربعین، نخستین نشانه‌های پیروزی با بازتاب جهانی پیام حسین(ع) پدیدار شد. اگر آن پیام‌رسانی نبود، عاشورا به حادثه‌ای در دل تاریخ بدل می‌گشت؛ حادثه‌ای فراموش‌شدنی در گذر ایام.»

روز عرفه، فراتر از مناسکی حج‌گونه، لحظه‌ای است برای مکاشفه درونی، بازگشت به خویشتن، و درک عبودیت. دعای عرفه، زبان روشن این پرواز روحانی است؛ متنی آسمانی برای دیدار با خویش و خالق و یادآور عمق عاشقانه بندگی.

هنوز نمی توان ادعا کرد که میراث فکری نواندیشان مسلمان مثل استاد شهید مرتضی مطهری، به نحو نظام مند در سطوح مختلف تصمیم گیری و برنامه ریزی محل اعتنای جدی است. از نقش آفرینی و میدان داری فکر استادی که شجاعانه در مسیر پیراستن دین از آفت تحجر و خرافه و التقاط بود نشانه های پررنگی در تریبون های تبیینی و تبلیغی رسمی به چشم نمی آید.

جمعی از معلمان سراسر کشور فرداچهارشنبه 12 اردیبهشت ماه همزمان با سالروز شهادت شهید مطهری با رهبر معظم انقلاب دیدار می‌کنند.

قائم‌مقام انتشارات صدرا و پژوهشگر حوزه دین با بیان گفتاری تازه از شهید مطهری، به نحوه مواجهه ایشان با ابهامات اعتقادی شکل‌گرفته در جامعه پرداخت.

انقلابی واژه‌ای است که شاید به مرور زمان و به واسطه القاء برخی سیاسیون، به عنوان یک برچسب برای هر آنچه نسبتی با تندروی، بی‌نظمی و بی‌توجهی به منافع ملی و آینده مردم ایران دارد تبدیل شده است و همه ناکارآمدی‌‌های موجود حاصل روحیه انقلابی‌گری معرفی می‌شوند.