در گزارش‌های برخی از نهادهای تحقیقاتی غربی بر این موضوع تأکید شده که اسرائیل با نوعی «تاب‌آوری نامتقارن» مواجه است؛ ارتشی قوی اما مردمی مضطرب، فناوری پیشرفته اما جامعه‌ای گسیخته، قدرت سایبری بالا اما فقدان اجماع داخلی بر سر ارزش‌های بنیادین. تازه درباره آن بخش مثبت گزارش نهادهای غربی هم حرف و حدیث فراوان است.

آینده آتش‌بس میان ایران و اسرائیل در وضعیت شکننده فعلی یا انتقال تنش‌ها به میدان‌های نیابتی خلاصه می‌شود. تحلیل‌گران معتقدند دو طرف در چارچوب بازدارندگی، درگیری مستقیم را کنترل شده نگه می‌دارند تا از تشدید بحران جلوگیری کنند.

جنگ 12 روزه، معادلات راهبردی جدیدی را میان ایران و رژیم صهیونیستی حاکم کرد که می‌تواند موازنه جدیدی را رقم بزند. آنچه در این نبرد فراتر از موشک‌ها و پدافندها تعیین‌کننده شد، تاب‌آوری اجتماعی بود؛ ظرفیتی که اسرائیل در فقدان آن فرو ریخت و ایران با اتکا بر آن به ابتکار عمل راهبردی رسید.

در جنگ اراده‌ها، نه موشک، که تاب‌آوری اجتماعی تعیین‌کننده بود. ایران با انسجام حول دفاع از وطن ایستاد. اسرائیل با فروپاشی روانی به ترامپ پناه برد. هزینه این ضعف را آمریکا داد؛ با حمله به ایران و پذیرش پاسخ سخت. اعتبارش برای دومین بار فرو ریخت.

طرح کالابرگ الکترونیکی از دو روز گذشته برای سه دهک نخست جامعه اجرایی شده و قرار است به‌تدریج سایر دهک‌های را هدف بگیرد. این اقدام که با همکاری دولت و مجلس انجام شده، گامی در جهت حمایت از معیشت مردم در برابر فشارهای اقتصادی ناشی از تحریم‌ها محسوب می‌شود.بااین‌حال، سیاست‌های حمایتی زمانی اثر دارند که در چارچوب یک راهبرد جامع اقتصادی و اجتماعی قرار گیرند.

طی هفته‌های گذشته و در کنار شرایط سخت پیش آمده به واسطه شیوع ویروس کرونا که خود می‌تواند مسبب کاهش تاب‌آوری شود، متاسفانه برخی ناهماهنگی‌ها و بی‌تدبیری‌ها در دستگاه‌های دولتی نیز مزید بر علت شده و تا حدود زیادی به اعتماد مردم لطمه زده است.