منافع ملی (41 خبر)

اعلام آمادگی رئیس‌جمهور برای گفت‌وگو با اپوزیسیون، موضعی تاریخی است. پزشکیان، با تأکید بر دو مفهوم «انصاف» و «عدالت»، باب گفتمانی را گشوده که اگر جدی گرفته شود، می‌تواند ایران را از چرخه فرساینده تقابل‌های صفر و یکی خارج کرده و وارد مرحله‌ای از «توافق سازی سیاسی» کند.

عضو کمیسیون امنیت ملی و سیاست خارجی مجلس با انتقاد از رویکرد گفت‌وگو با غرب، تأکید کرد که هرگونه مذاکره با آمریکا یا کشورهای اروپایی، برخلاف منافع و امنیت ملی جمهوری اسلامی ایران است و می‌تواند پیام ضعف به طرف مقابل ارسال کند.

سخنگوی وزارت خارجه اعلام کرد: آمریکا از طریق یک کشور عربی پیشنهاد آتش‌بس با ایران را مطرح کرده و تهران پس از تأکید بر دفاع قاطعانه از منافع خود، با این آتش‌بس موافقت کرده است.

منطق نرمش امام(ره) در حکمرانی، بیشتر مبتنی بر عقلانیت و مصلحت بود. بعنوان مثال وقتی اسرائیل به جنوب لبنان حمله کرد، امام برخلاف انتظار انقلابیون گفت راه قدس از کربلا می‌گذرد. یا وقتی در سال 67 لیست مطول نیاز جبهه‌ها را از فرماندهان جنگ دریافت کرد، محکم از قبول قطعنامه 598 دفاع کرد. این منطق امروز هم با دیپلماسی هوشمند و تمرکز بر منافع ملی قابل بازتولید است.

با حکم وزیر امور خارجه، کاظم غریب‌آبادی با حفظ سمت به عنوان نماینده ویژه جمهوری اسلامی ایران در امور دریای خزر منصوب شد؛ مأموریتی کلیدی برای پیگیری منافع ملی در تعاملات حقوقی، سیاسی، اقتصادی و زیست‌محیطی با کشورهای ساحلی خزر.

فضای سه دور مذاکرات برگزار شده تا‌کنون نسبت به انتظارات تحلیلگران مثبت‌تر بوده و سرعت پیشرفت مذاکرات برخلاف انتظار اولیه محافل سیاسی جهان بوده است. تصور اولیه این بود که فضای مذاکرات در دور اول و دوم این‌قدر مثبت نباشد، دو دور مذاکرات صورت گرفته باعث شد برخی گمانه‌ها درخصوص این گزاره که آمریکا به‌دنبال حل این معضل چندده‌ساله است،مطرح شود.

ظریف گفت: مبنای وفاق، منافع ملی و منافع مردم است، همه باید بپذیریم که برای منافع ملی کار می‌کنیم

مسائل خارجی نباید در داخل کشور دوقطبی یا سیاسی بشود. دولت باید تصمیم درست در راستای منافع ملی اتخاذ بکند.

اگر ما با روسیه در زمینه‌هایی منافع و مواضع مشترک داریم، جامعه انتظار دارد در تمامی مسائل، مواضع ایران و روسیه یکی باشد در صورتی که این موضوع اصلاً امکان‌پذیر نیست. توجه کنید که ما باید منافع خودمان را در نظر بگیریم.

کسانی که اهل توزیع عادلانه قدرت یعنی مشارکت عمومی هستند و معتقدند که عدالت واقعی در این است که همه انسان‌ها حق دارند در تعیین سرنوشت خود شرکت کنند طبیعتا با کسانی که اهل استبداد و خودکامگی هستند نمی‌توانند وفاق داشته باشند.