دونالد ترامپ با امضای فرمان اجرایی نام وزارت دفاع آمریکا را به «وزارت جنگ» تغییر می‌دهد؛ اقدامی نمادین که با سیاست‌های جنگ‌طلبانه واشینگتن در غزه، لبنان، سوریه، یمن، ایران و ونزوئلا، نه تنها ثبات منطقه‌ای، بلکه چارچوب‌های حقوق بین‌الملل را نیز به چالش می‌کشد و خطر تنش‌های گسترده جهانی را افزایش می‌دهد.

مسئول سیاست خارجی اتحادیه اروپا از ایالات متحده خواست تا با توجه به اصول حقوق بین‌الملل، تصمیم خود درباره لغو ویزای مقامات فلسطینی را دوباره بررسی کند.

استعفای دسته‌جمعی چند وزیر ارشد دولت موقت هلند از جمله وزیر خارجه، نشانه‌ای از شکاف عمیق در اروپا بر سر نحوه برخورد با جنایات رژیم صهیونیستی است. این رویداد نه تنها بحران سیاسی در لاهه را تشدید کرده بلکه پیامدهای راهبردی برای آینده روابط اروپا و اسرائیل به همراه دارد.

طرح رژیم صهیونیستی برای تخلیه اجباری شهر غزه و انتقال مردم به جنوب این باریکه، نه اقدامی انسانی بلکه ادامه سیاست تاریخی «پاکسازی نژادی» است. این رویکرد، از نکبت 1948 تا امروز، راهبردی سازمان‌یافته برای حذف هویت فلسطینی، تغییر بافت جمعیتی و پیشبرد پروژه «اسرائیل بزرگ» را دنبال می‌کند.

هشتاد سال پس از هیروشیما، سایه بمب اتمی هنوز بر سر جهان سنگینی می‌کند. آمریکا که خود آغازگر استفاده از این سلاح مرگبار بوده، امروز با استانداردهای دوگانه و فشار بر برنامه‌های صلح‌آمیز دیگران، مشروعیت اخلاقی و سیاسی خود را به چالش کشیده است.

تصویب قانون الحاق کرانه باختری در کنست، رژیم صهیونیستی را وارد فاز جدیدی از نقض آشکار حقوق بین‌الملل و اصول قطعنامه‌های سازمان ملل کرده است؛ اقدامی تحریک‌آمیز که نه‌تنها وضعیت میدانی فلسطین را ملتهب‌تر می‌سازد، بلکه بنیان‌های نظم منطقه‌ای را نیز تهدید می‌کند.

نمایندگی دائم ایران نزد سازمان ملل در ژنو با ارسال نامه‌ای رسمی به «گروه کاری استفاده از مزدوران» خواستار انجام تحقیق فوری و جامع درباره استفاده رژیم صهیونیستی از مزدوران در تجاوز نظامی به خاک ایران شد.

بیانیه بی‌سابقه دفتر آیت‌الله سیستانی علیه ادامه تجاوز نظامی به ایران و تهدیدهای علیه رهبری جمهوری اسلامی، حامل پیامی راهبردی به قدرت‌های جهانی است. این هشدار کم‌سابقه می‌تواند نقشه تحولات منطقه را تغییر داده و معادلات بازیگران بین‌المللی را تحت‌الشعاع قرار دهد.

در واکنش به تهدیدات فزاینده رژیم صهیونیستی، جمهوری اسلامی ایران با ارسال نامه‌ای رسمی به سازمان ملل، ضمن هشدار حقوقی و امنیتی، اعلام کرد که هرگونه حمله به تأسیسات هسته‌ای‌اش با پاسخ قاطع مواجه خواهد شد؛ نامه‌ای که بازیگران جهانی را در برابر یک آزمون تاریخی قرار می‌دهد.

پافشاری ایران بر تداوم چرخه‌ی کاملاً بومی غنی‌سازی، نه لجاجتی سیاسی، بلکه برآمده از حقوق قانونی، هزینه‌های انسانی، فنی و حیثیتی است؛ جایی که خون شهدا و دهه‌ها سرمایه‌گذاری علمی با خواستِ توقف صفر-یا-صدِ واشنگتن در ستیز است و پیش برد مذاکرات را با چالش روبرو می کند