گرچه غربی‌ها سعی دارند با ظاهرسازی، خود را به عنوان حامی مطلق حقوق بشر معرفی کنند، اما در عمل به مجرمانی می‌مانند که حتی حقوق اولیه بشر را نیز نقض کرده و باید مورد بازخواست و مجازات جوامع بین‌المللی قرار گیرند.

طی روزهای اخیر کشورهای اروپایی و آمریکا مراسم یک‌سالگی جنگ اوکراین را در حالی برگزار کردند که تلاش داشتند در نقش فاتحی بزرگ در رسانه‌ها ظاهرشوند، اما این نقش‌آفرینی نتیجه‌ای جز رسوایی نداشت.

هم‌افزایی چین و روسیه در مواجهه با بحران‌هایی که غرب با هدف «مهار شرق» خلق می‌کند، قدرت مانور دشمنان مشترک مسکو و پکن را بارها محدود ساخته است.

تصور اینکه ممکن است ذیل یک سیاست‌گذاری جدید در حوزه دیپلماسی آشکار یا پنهان، پایان تاریخ مصرف مهره‌های ضدایرانی غرب اعلام شود، به کابوس شبانه‌روزی امثال علی‌نژاد، اسماعیلیون و حتی رضا پهلوی تبدیل شده است.

طی ماه‌های اخیر کی‌یف بارها به‌طور غیر مستند مدعی ارسال تجهیزات نظامی از سوی ایران به روسیه شده است. این ادعاها نشان‌دهنده اهداف از پیش تعیین شده‌ای است که از زوایای چندگانه قابل تأمل هستند.

اگر تروریسم را به معنای رفتاری بدانیم که زمینه‌ساز بحران‌های امنیتی و چالش‌های جهانی و بر هم خوردن حقوق انسان‌های بی‌شماری می‌شود، آتش زدن کتاب الهی قرآن به صراحت می‌تواند به عنوان بخشی از تروریسم دولتی و تروریسم‌پروری مورد ارزیابی قرار گیرد.

مواضع مقامات غربی در اجلاس داووس نشان داد که آنها نه تنها به گزینه‌ای به نام رفع بحران‌های اقتصادی ناشی از جنگ اوکراین فکر نمی‌کنند، بلکه به رغم چالش‌های شدید اقتصادی که این جنگ برای مردم اوکراین، کشورهای اروپایی و سایر مناطق جهان ایجاد کرده، همچنان به‌دنبال تداوم بحران از طریق تقویت جبهه نظامی هستند.

سخنگوی وزارت امور خارجه تأکید کرد: ایران برای جمع‌بندی مذاکرات وین بر اساس پیش‌نویس بسته مذاکراتی که نتیجه ماه‌های مذاکرات سخت و فشرده است و با رعایت خطوط قرمز خود آمادگی کامل دارد اما این آمادگی دائمی نیست و اکنون توپ در زمین طرف غربی است.

وزیر خارجه روسیه با انتقاد از سیاست‌های سلطه‌طلبانه غرب تأکید کرد: غربی‌ها برای حفظ سلطه خود از کثیف‌ترین روش‌ها علیه روسیه و چین استفاده می‌کنند.

سخنگوی وزارت امور خارجه نوشت: مدعیان امروز هواداری و غمخواری مردم ایران، سال‌ها خصومت و ایران ستیزی را تا بدانجا پیش بردند که داروهای خاص را نیز از «بیماران سرطانی» و «کودکان پروانه‌ای» این سرزمین دریغ کردند تا مظلومانه پرپر شوند و چشم به روند «زندگی» ببندند.