باراک اوباما (46 خبر)

جنیفر ساکی، سخنگوی اسبق وزارت خارجه آمریکا در دوره ریاست جمهوری باراک اوباما و تصدی جان کری در وزارت خارجه بود.

مدیر نایاک که در ابتدای یادداشت خود بر هماهنگی اسرائیل با آمریکا در انجام ترورهایی از این دست تاکید کرده، در ادامه اما؛ با وجود اینکه ترور دانشمندان هسته‌ای ایران در دوره اوباما و با معاونت همین آقای بایدن در سال 88 کلید خورده، به دروغ مدعی مخالفت دولت اوباما با این ترورها می‌شود.

رژیم صهیونیستی بعد از ناکامی در جنگ 33 روزه علیه حزب‌الله لبنان و دو جنگ علیه مردم غزه، واژه جدیدی را با عنوان «پیروزی کافی» در دکترین نظامی خود خلق کرد که معنای آن تلاش برای دستیابی به حدی از پیروزی برای ایجاد موازنه است.

بایدن و همراهانش نمی‌توانند بدون توجه به خسارات هنگفت و هزینه‌های گزافی که «دولت ایالات متحده» در دوره ترامپ به جهانیان تحمیل کرده، شانه از زیر بار مسئولیت آن خارج کنند. پس بهتر است اگر واقعا مدعی «تغییر» هستند، به جای سخنرانی‌های احساسی و فریبنده، برنامه مشخص خود را برای جبران این خسارات به افکار عمومی دنیا اعلام کنند.

با پیروزی دموکرات‌های هم‌سو با بن‌نایف، اخبار رسیده از دربار سعودی حاکی از نگرانی شدید ولیعهد و تلاش مجدانه او برای عبور از این بحران سیاسی است. بن‌سلمان در این راستا دست به دامان دوستان خود یعنی «جرد کوشنر»، «مایک پمپئو»، «بنیامین نتانیاهو» و «یوسی کوهن» رئیس موساد شده تا شاید بتواند از کابوس بازگشت بن‌نایف به قدرت رهایی یابد.

«وندی شرمن» دیپلمات و مذاکره‌کننده ارشد تیم اوباما در مذاکرات هسته‌ای در قامت یک مشاور با تجربه توصیه‌هایی به تیم «بایدن ـ هریس» در خصوص ایران کرده که هرگونه تردیدی درباره تداوم راهبرد «فشار حداکثری» با رویکرد «اجماع‌سازی» را از بین می‌برد.

رئیس جمهور پیشین ایالات متحده آمریکا در واکنش به حوادث پس از انتخابات نوامبر 2020 گفت: انتخابات نشان داد که آمریکا عمیقاً دچار تفرقه است.

فلسفه «فشار حداکثری» ترامپ همان چیزی است که بایدن در «فشار هوشمند» دنبال می‌کند و آن تسلیم ایران به مذاکره مجدد و دادن امتیازات بیشتر (عقب‌نشینی از منافع ملی) است با این تفاوت که رفتار یکجانبه‌گرایانه ترامپ قدرت اجماع‌سازی علیه ایران را در فضای بین‌المللی از کاخ سفید سلب کرد اما سابقه دموکرات‌ها نشان می‌دهد که آنها این قدرت را دارند.

تشویق به آشوب و هرج و مرج، ترویج خشونت، دروغ‌پراکنی و تلاش برای ایجاد تفرقه و از هم گسیختگی انسجام اجتماعی از جمله مواردی هستند که تنها زمانی تبدیل به خطوط قرمز فیس‌بوک و توئیتر می‌شوند که هستی نظام سلطه به خطر افتاده باشد وگرنه جان و مال و آبروی دیگر ملت‌ها و نظام‌های سیاسی غیر هم‌سو با منویات صاحبان پشت پرده این شبکه‌ها کمترین ارزشی برای واکنش ندارند.