اعضای ۱+۴ اگر واقعا به دنبال احیای برجام و از سرگیری مذاکرات هسته‌ای با ایران هستند، بهتر است در ابتدا تکلیف خود را با جنجال‌های غیر سازنده گروسی مشخص کرده و مرزبندی خود را با تهدیدات نظامی اسرائیل علیه ایران اعلام کنند.

عبور از قواعد پذیرفته شده بین‌المللی و بهره‌گیری از ابزارهای خصمانه‌ای چون ترور، خراب‌کاری و تجاوز به حقوق دیگران برای تحقق اهداف سیاسی، سال‌هاست که تاثیر خود را از دست داده است.

در روز گذشته در سرزمین‌های اشغالی فلسطین یک‌هزار و 263 نفر و در طول هفته گذشته 7900 نفر مبتلا به ویروس کرونا شناسایی شده‌اند، در حالی‌که این رقم در هفته قبل 4531 نفر بوده و نشان از افزایش حدود 174 درصدی ابتلا دارد.

حمایت راهبردی ایران از آرمان فلسطین و گروه‌های مقاومت، عملا هندسه اصلی تحولات و درگیری‌ها در سرزمین های اشغالی را تعیین کرده و موازنه پیشین قدرت در این خصوص را به چالش کشیده است، به گونه‌ای که جراید صهیونیستی برای اولین بار طی همه این سال‌ها، از تیتر «تل‌آویو می‌سوزد» استفاده کردند.

پنج‌شنبه شب در مراسم جشن حسیدی در کوه مرون 44 نفر کشته و بیش از 100 نفر زخمی شدند که شش نفر از آنها در وضعیت وخیمی هستند.

محور عبری ـ آمریکایی سعی دارد هم‌زمان با «مذاکرات » در وین چماق تروریستی خود را بالا گرفته و با تاکتیک «دیپلماسی اجبار» ایران را مجبور به پذیرش مطالبات زیاده‌خواهانه خود کند و از سوی دیگر این‌گونه القا کند که دولت بایدن مسیر گذشته (دولت ترامپ) را تغییر داده و حاضر نیست در قبال ایران با کابینه نتانیاهو همراهی داشته باشد.

دو رخداد بسیار مهم یعنی انفجار در کارخانه‌جات تولید موشک‌های پدافند هوایی «آرو» که ستون فقرات پدافند موشکی و سامانه گنبد آهنین است، به همراه اصابت موشک به نزدیکی دیمونا، قطعا واجد پیام‌های روشنی برای سردمداران شرور رژیم صهیونیستی است که تداوم شرارت می‌تواند هزینه‌هایی با ابعاد بسیار بزرگتر و خطرناک‌تر برای این رژیم داشته باشد.

اظهارات غیر مستند نتانیاهو در مورد نقش ایران در انفجار کشتی این رژیم، شیوه جدید و غیر قابل درکی نیست چرا که او رژیمی را نمایندگی می‌کند که حیاتش در بحران‌سازی است و بر این اساس از هیچ اقدامی برای تقویت «راهبرد تنش‌آفرینی فعال» فروگذار نمی‌کند.

رژیم صهیونیستی بر اساس تجارب قبلی به درستی می‌داند که بابت شرارت‌هایش قطعا از سوی ایران تنبیه خواهد شد، لذا به دلیل غیر قابل پیش‌بینی بودن زمان، مکان و چگونگی اقدام تنبیهی ایران به شدت در شرایط اضطرار و اضطراب قرار گرفته است.

اوج‌گیری تنفر عمومی از نتانیاهو در نظرسنجی‌های اخیر نشان می‌دهد که عادی‌سازی روابط با چند دیکتاتور عربی که سال‌هاست هیچ تهدیدی علیه این رژیم نداشته‌اند، برای غلبه بر بحران‌های داخلی کافی نبوده ‌است.