بنیامین نتانیاهو (374 خبر)

روزنامه نیویورک تایمز به نقل از دو مقام اسرائیلی اعلام کرد که کابینه جنگی اسرائیل امروز عصر درمورد چگونگی واکنش به حمله ایران تشکیل جلسه خواهد داد.

در حالی که رسانه‌های عبری زبان از تشکیل اضطراری کابینه جنگ رژیم صهیونیستی خبر می دهند، عدم حضور بنیامین نتانیاهو در این جلسه سئوال برانگیز شده است

با گذشت قریب به 7 ماه از جنایات بی‌امان رژیم صهیونیستی در نوار غزه و شکست‌های پی‌درپی سران این رژیم در دستیابی به اهداف موهوم خود، تلاش‌های شهرک‌نشینان صهیونیست برای بازگشت به شهرک‌های هم‌مرز با غزه در اعتراض به وضعیت موجود شدت گرفته است.

«بنیامین نتانیاهو»، نخست‌وزیر [رژیم] اسرائیل، سال‌ها خود را در عرصه سیاست اسرائیل به‌عنوان تنها سیاستمداری که قادر به تامین امنیت این کشور است معرفی می‌کرد. او اکنون در صورت پایان جنگ غزه باید پاسخگوی بزرگترین شکست اطلاعاتی و امنیتی کشورش طی دهه‌های اخیر یعنی حمله روز هفت اکتبر گروه حماس باشد.

وعده دوگانه «بنیامین نتانیاهو»، نخست‌وزیر [رژیم]اسرائیل برای نابودی حماس و بازگرداندن اسرای اسرائیلی بلندپروازانه و غیرممکن بود. او حالا در حالی که شش ماه از جنگ می‌گذرد، با خشم معترضان داخلی روبه‌روست که معتقدند او جنگ را برای نجات سیاسی خود ادامه می‌دهد و در جامعه جهانی هر روز به سوی منفورتر‌شدن حرکت می‌کند. به نظر نمی‌رسد در حال حاضر کسی برنده شود، اما بازنده‌های زیادی وجود دارد.

یک رمزگشایی ساده از اظهارات رابرت مالی نشان می‌دهد که مخاطب سخنان او نه تهران و نه حتی سه کشور اروپایی، بلکه رژیم اشغالگر صهیونیستی و کابینه چند تکه و آسیب‌پذیر نتانیاهو است.

نگاهی به تحولات یک ماهه نخست وزیری نتانیاهو و نحوه تشکیل کابینه ائتلافی او نشان می‌دهد که پیش‌بینی ها در خصوص نتایج ضد امنیتی کابینه افراطی نتانیاهو خیلی زودتر از برآوردها به نتیجه رسیده است.

«گاردین» در تحلیلی به مناسبت ششمین ماه از آغاز جنگ غزه، نقطه‌عطف این نبرد را تغییر لحن و متعاقب آن تغییر سیاست‌های رسمی امریکا و اروپا در قبال رژیم صهیونیستی می‌داند. به نوشته «گاردین» تل‌آویو نه تنها در مقابل متحدان و حامیان خود ایستاده است، بلکه دچار یک روند خودمخرب و ویرانگر شده است. گزیده این گزارش را می‌خوانید.

می‌توان گفت که ادعاهای مطرح شده در مورد گزینه نظامی علیه ایران، تکیه بر توهمات و تخیل‌هایی است که بانیان آن نیز در ناتوانی برای اجرای آن تردید ندارند و صرفاً به عنوان مولفه‌ای برای فرار از بحران‌های داخلی رژیم صهیونیستی به آن چنگ می‌زنند.

به نظر می‌رسد حضور سالیوان بیش از آنکه به عادی‌سازی رابطه رژیم صهیونیستی با اعراب و یا حتی به ایران مرتبط باشد، بیشتر به کنترل تندروی‌های اعضای راست مذهبی کابینه نتانیاهو مربوط است.