بحران_آب (24 خبر)

میزان پرشدگی سدهای کشور طبق اعلام مدیرعامل شرکت آبفای تهران 32 درصد و در استان تهران 9 درصد است.

آخرین آمار نشان می‌دهد میزان پرشدگی مخازن سدهای مهم کشور تنها 32 درصد است و این وضعیت نگرانی‌هایی درباره تأمین آب در فصول آینده ایجاد کرده است.

گسترش شتابان فرونشست زمین در 30 استان کشور و سه‌برابر شدن نرخ آن در جنوب تهران، زنگ خطری جدی برای زیرساخت‌ها، امنیت سکونت و آینده جمعیتی ایران به صدا درآورده است.

مدیرکل دفتر اطلاعات و داده‌های آب کشور، با اعلام اینکه پاییز امسال رکورد کم‌بارش‌ترین فصل در 58 سال اخیر را شکسته است، از کاهش 81 درصدی بارش‌ها نسبت به میانگین بلندمدت و رسیدن موجودی سدها به تنها 32 درصد (یک‌سوم ظرفیت) خبر داد.

سخنگوی صنعت آب با اشاره به تداوم افت فشار آب در مناطق مختلف کشور از جمله تهران اعلام کرد که مدیریت فشار همچنان یکی از ابزارهای اصلی وزارت نیرو برای به‌ تعویق‌ انداختن بحران آب در پایتخت است.

پایتخت در حالی وارد ششمین سال خشکسالی شده که امسال یکی از کم‌بارش‌ترین دوره‌های تاریخ خود را تجربه می‌کند. در 55 روز نخست سال آبی جاری حتی یک قطره باران در تهران ثبت نشده و این وضعیت موجب شده ذخایر آب سدهای اصلی تأمین‌کننده آب شهر به کمترین سطح طی 60 سال گذشته برسد. شدت کمبود بارش‌ها چنان است که پاییز امسال خشک‌ترین پاییز ثبت‌شده در یک قرن اخیر عنوان می‌شود.

وزیر نیرو با تاکید بر اینکه انتقال آب از خلیج فارس به تهران هزینه بسیار بالایی دارد و مقرون به صرفه نیست، گفت: البته نباید این نکته را فراموش کنیم هنگامی که موضوع جان انسان‌ها است، هر کاری لازم باشد باید انجام دهیم.

بحران آب در ایران، فرصتی است تا تعریف توسعه در ایران بازنویسی شود. توسعه‌ی آینده نه در افزایش سدها و چاه‌ها، بلکه در افزایش بهره‌وری، عدالت محیطی و انطباق با اقلیم معنا دارد. این بحران بیش از آنکه بحران طبیعت باشد، بحران تصمیم و نگاه است.

محمدجعفر قائم‌پناه، معاون اجرایی رئیس‌جمهور، با هشدار نسبت به بحران آب در تهران تأکید کرد 80 درصد منابع آبی کشور در بخش کشاورزی مصرف می‌شود و اصلاح الگوی کشت در اولویت دولت است. او همچنین گفت بخش‌هایی از برنامه هفتم توسعه که قابلیت اجرا ندارند برای بازنگری به مجلس ارائه خواهد شد.

گاهی گفتنِ حقیقت سنگین است اما نگفتنِ آن مرگ‌آور. در تاریخ سیاست لحظاتی هست که دولت‌ها میان دو راهی مصلحت و حقیقت می‌ایستند؛ یک‌سو آرامش کوتاه‌مدت پنهان‌کاری است و سوی دیگر بی‌قراری صداقت. اکثر دولت‌ها اولی را برمی‌گزینند؛ معدودی اما دومی را و آنان‌اند که مسیر تاریخ را تغییر می‌دهند.