وقتی ورزشکاران غیرنظامی، در میدان‌های جهانی و زیر پرچم ملی، چنین ژستی را تکرار می‌کنند، پیام‌شان چیزی فراتر از احترام به سرود است. آن‌ها با زبان بی‌کلام می‌گویند: «من، فرزند این ملت، آماده‌ام که برای عزت و امنیتش بایستم.» تکرار این حرکت درست پس از جنگ 12 روزه، که فضای روانی و سیاسی کشور را تحت تأثیر قرار داده بود، اهمیت نمادین آن را دوچندان می‌کند.