خشکسالی (124 خبر)

در حالی‌ که تهران، مشهد و اصفهان در بالاترین سطح بحران آب قرار گرفته‌اند و شیراز و تبریز نیز با تکرار الگوهای غلط در مسیر پیوستن به این فهرست هستند، بررسی قوانین بالادستی حوزه آب نشان می‌دهد ظرفیت‌های مغفول و اجرا نشده‌ای وجود دارد که می‌تواند مسیر حکمرانی آب شهری را اصلاح کرده و از تعمیق بحران جلوگیری کند.

پاییز امسال، ایران با یکی از خشک‌ترین فصل‌های خود در دهه‌های اخیر و با ششمین سال پیاپی خشکسالی روبه‌رو شده است. کاهش 82درصدی بارش‌ها از ابتدای سال آبی در پهنه ایران‌زمین، همراه با بی‌بارشی گسترده در 20استان از جمله تهران، پایتخت را در وضعیت شکنندگی کم‌سابقه ذخایر آبی قرار داده است.

«سازمان حفاظت محیط‌زیست آذربایجان شرقی تأکید کرد که آلودگی هوای این روزهای تبریز بیش از آنکه مستقیماً به خشکی دریاچه ارومیه مربوط باشد، تحت‌تأثیر عوامل مهم‌تری قرار دارد؛ هرچند کاهش بارش‌ها و تداوم خشکسالی می‌تواند به‌طور غیرمستقیم در تشدید این شرایط نقش داشته باشد.

دو ماه از آغاز سال آبی (ابتدای مهر1404 تا آخر شهریورماه 1405) درحالی سپری شد که میزان بارش‌ها در این مدت نسبت به دوره بلندمدت 81 درصد کاهش داشته و در عین حال تعداد استان های بدون بارش به 9 استان رسیده است.

پایتخت در حالی وارد ششمین سال خشکسالی شده که امسال یکی از کم‌بارش‌ترین دوره‌های تاریخ خود را تجربه می‌کند. در 55 روز نخست سال آبی جاری حتی یک قطره باران در تهران ثبت نشده و این وضعیت موجب شده ذخایر آب سدهای اصلی تأمین‌کننده آب شهر به کمترین سطح طی 60 سال گذشته برسد. شدت کمبود بارش‌ها چنان است که پاییز امسال خشک‌ترین پاییز ثبت‌شده در یک قرن اخیر عنوان می‌شود.

آیت‌الله سیدابوالحسن مهدوی در مراسم اقامه نماز باران در اصفهان گفت: این آیین معنوی سنتی از سیره انبیا و ائمه اطهار(ع) به یادگار مانده و در شرایط خشکسالی برای طلب نزول رحمت الهی برگزار می‌شود. مردم با دعا و نیایش، رفع بحران خشکسالی را از خداوند مسألت کردند.

صابر گل عنبری در یادداشتی نوشت : کشورهای منطقه از اردن و سوریه گرفته تا عربستان و قطر و عراق یکی پس از دیگری خواستار برپایی نماز استسقاء برای طلب باران شده‌اند. این فراخوان‌ها در وهله نخست به شکلی غیر مستقیم شایعه «ابردزدی» از ایران به وسیله همسایگان را تکذیب می‌کند.

در پی خشکسالی شدید در ایران، برخی کاربران و حتی مقامات پیشین، کشورهای همسایه را متهم کرده‌اند که با پروژه‌های بارورسازی مصنوعی، ابرها را از مسیر ایران منحرف می‌کنند. اما کارشناسان می‌گویند این ادعا علمی نیست و کاهش بارندگی دلایل طبیعی و واقعی‌تری دارد.

بحران آب در ایران، فرصتی است تا تعریف توسعه در ایران بازنویسی شود. توسعه‌ی آینده نه در افزایش سدها و چاه‌ها، بلکه در افزایش بهره‌وری، عدالت محیطی و انطباق با اقلیم معنا دارد. این بحران بیش از آنکه بحران طبیعت باشد، بحران تصمیم و نگاه است.