دولت چهاردهم باید توجه داشته باشد مجموعه تحولات و ظرفیت‌های سخت و نرم‌افزاری ایران به گونه‌ای رقم خورده است که نه نگاه به شرق و نه توسعه روابط منطقه‌ای به فرض وقوع، کشور را از روابط با غرب بی‌نیاز نخواهد کرد!

سیاست خارجی یکی از سازوکارهای اصلی امنیت ساز برای دولت آینده است. بخش قابل توجهی از چالش‌ها و تهدیدات امنیت ملی ایران در محیط منطقه‌ای بدون توجه به ساز و کارهای دیپلماتیک در سیاست خارجی قابل حل نخواهد بود.

به گفته دیپلمات‌های حاضر در مذاکرات، دولت بایدن به دنبال جلوگیری از تشدید تنش‌ها با تهران قبل از انتخابات ریاست‌جمهوری آمریکا در پاییز است و به همین دلیل متحدان اروپایی را تحت فشار قرار می‌دهد تا از انتقاد از ایران به دلیل پیشرفت در برنامه هسته‌ای‌اش دست بردارند.

هرگونه توافق ایران و آژانس بدون توجه به دیپلماسی چندجانبه امکان‌‌‌پذیر نخواهد بود. اگرچه سفر گروسی به تهران نشانه‌‌‌هایی از همکاری سازنده را منعکس می‌‌‌سازد؛ اما دیدار مقامات اجرایی ایران و طرح موضوعات سیاسی از سوی جمهوری اسلامی را نمی‌‌‌توان به‌‌‌عنوان اقدام غیرمسوولانه تلقی کرد.

رئیس شورای راهبردی روابط خارجی خطاب به آمریکایی‌ها گفت: شما بودید که از دیپلماسی فرار کردید. مگر شما نبودید که از برجام خارج شدید؟ مگر شما نیستید که امروز هم آمادگی ندارید به میز مذاکره برگردید.

«مهار حداکثری ایران قدرت‌مند» تبدیل به یک فرمول راهبردی در نگاه امنیتی غرب در قبال منطقه و کشورمان شده و برخاسته از یک پیش‌فرض مهم‌تر به نام «تحدید قدرت سخت ایران» است که بارها در اتاق‌های فکر غرب مورد تجزیه و تحلیل قرار گرفته است.

نهایت صداقت غربی ها به رهبری آمریکا برای تنش زدایی ادعایی در منطقه غرب آسیا را می توان در رفتار دو گانه آنها دید؛ آنجا که همزمان با تدارک اعمال فشار و تحریم بیشترعلیه ایران ذیل گروه 7، لایحه کمک 26 میلیارد دلاری به اسرائیل در مجلس نمایندگان آمریکا تصویب می شود.

اولین سفر حسین امیر عبداللهیان وزیر امور خارجه جمهوری اسلامی ایران در سال جدید روز چهارشنبه 8 فروردین ماه به مقصد ترکمنستان انجام شد که نمادی از اراده دولت سیزدهم برای تداوم راهبرد همکاری با همسایگان محسوب می شود.

سفیر ایران در باکو گفت: به زودی شاهد از سرگیری فعالیت سفارت جمهوری آذربایجان در تهران خواهیم بود و هیأتی برای آماده‌سازی مقدمات به تهران سفر کرده است.

نسخه امریکایی برای پایان‌بندی حمله چهارماهه رژیم اسرائیل به غزه، «خلع سلاح فلسطین»، «تثیبت اشغالگری» و «عادی‌سازی روابط کشورهای منطقه با رژیم صهیونیستی» تحت لوای به رسمیت شناخت کشور فلسطین است؛ اهدافی که در 4ماه جنگ محقق نشد و حالا در زمین دیپلماسی دنبال می‌شود.