در شرایطی که فضای سیاست داخلی به‌سرعت تحت تأثیر بازی‌های رسانه‌ای و قطب‌بندی‌های هویتی قرار می‌گیرد، ساده‌سازیِ مناسبات قدرت به دوگانه‌سازی میان رهبری و رئیس‌جمهور خطرِ راهبردی است. آنچه در سخنان اخیر رهبر حکیم انقلاب درباره لزوم استمرار اتحاد و یکپارچگی ملت ایران مطرح شد، واکنشی سنجیده به یک جریانِ فکری و رسانه‌ای است .

نامه ترامپ به ایران گمانه‌زنی‌های زیادی را برانگیخته. برخی آن را تغییر رویکرد واشنگتن و برخی دیگر با استناد به سوابق و برخی شواهد سیاسی،صرفاٌ آن را تکرار مطالبات یک‌جانبه قبلی می دانند. اگر چنین باشد، نیازی به پاسخ نیست، اما انتشار متن آن برای شفاف‌سازی لازم است.

ترامپ مدعی ارسال نامه به رهبر ایران برای مذاکره شد. عراقچی هم گفت: تا فشار حداکثری ادامه دارد، مذاکره منتفی است. «الرای الیوم » می‌گوید: غرب باید بین دیپلماسی واقعی و تحریم‌ها انتخاب کند.

ویژگی مهم دونالد ترامپ این است که می‌خواهد نشان دهد غیرقابل پیش‌بینی است و با تصمیم‌های ساختارشکنانه سعی می‌کند در اخبار مطرح باشد.

رویکرد مذاکره محوری و صلح جویی ایران که با روی کار آمدن دولت چهاردهم جان دیگری گرفته ،تصویری آشکار از تهران برای کاهش مناقشات و گشایش در رفع سوء تفاهم های موجود است .