برخی از استراتژی‌های دشمن در جنگ تحمیلی 12 روزه علیه ایران فراتر از بمب و موشک و پهپاد بود. آن‌ها با استفاده از ابزار رسانه تلاش می‌کردند علاوه بر مقاومت نظامی، مقاومت مردمی ایران را هم در هم بشکنند.

در شاهنامه، افراسیاب با طراحی یک نقشه پیچیده، پدر و پسر را مقابل هم قرار می‌دهد و از ناآگاهی آن‌ها بهره‌برداری می‌کند. امروز نیز الگوهای مشابهی در میدان جنگ نرم و عملیات روانی جهانی علیه جوامع، خصوصاً کشورهای مستقل و مقاوم، در جریان است؛ الگویی که به آن «نفوذ و جنگ روایت‌ها» گفته می‌شود.

بنیامین نتانیاهو، نخست‌وزیر اسرائیل، اعلام کرد که جنگ با نوار غزه تنها پس از خلع سلاح کامل این منطقه پایان خواهد یافت. در همین حال، کابینه امنیتی اسرائیل طرحی برای گسترش کمک‌های بشردوستانه در غزه را تصویب کرد که با مخالفت برخی اعضای کابینه مواجه شد.

دکتر مروان سلطان، رئیس بیمارستان اندونزیایی غزه، می‌توانست برود. وقتی بمباران‌ها شدت گرفت، بسیاری رفتند. وقتی بیمارستان‌ها محاصره شدند، صلیب سرخ هشدار داد. وقتی برق قطع شد، داروها تمام شد، آب نبود، اکسیژن نبود، دیگر ماندن معنا نداشت. اما او ماند.

بهبهانیت نوشت: «هدیدهای واقعی ایران، جایی‌اند که هنوز امتحان نشده‌اند و اگر سیاست‌گذار امروز بر اساس عملکرد سیستم‌های بازمانده، استراتژی آینده را بچیند، خطر بازتکرار اشتباه ارتش آمریکا در جنگ جهانی دوم بسیار بالاست.»

سلیمی نمین نوشت: «برخی به غلط دشمن را بسیار کوچک می‌پندارند؛ لذا خود را بی‌نیاز از اتحاد و اتفاق با همه کسانی می‌بینند که به ایران سربلند می‌اندیشند. اینان متأسفانه با این ارزیابی خطا به وادی رفتار غلط گرفتار می‌آیند. به‌ویژه رسانه ملی نمی‌بایست فرصت اختلاف افکنی به مهمان مدعو، حتی به افراد و کارشناسان داخلی خود بدهد.»

در فضای غبارآلود پس از جنگ‌ها، زمانی که واقعیات هنوز تثبیت نشده، افکار عمومی سردرگم است و رسانه‌ها با کمبود اطلاعات رسمی مواجه‌اند؛ پدیده‌ای به‌نام شایعه به‌سرعت رشد می‌کند. شایعه نه فقط یک واکنش طبیعی اجتماعی به فقدان اطلاعات، بلکه در بسیاری موارد ابزاری طراحی‌شده در زرادخانه جنگ روانی دشمن است.

فروغی نوشت: «وقتی دشمن شیطان صفت در انتظار ضربه مجدد به ایران است و روی شکاف‌های اجتماعی ما برای اثرگذاری حساب می‌کند، هر کنشی که شکاف‌ها را فعال کند، مردود و به نفع دشمن است. این گزاره قطعی برای کسانی که تریبون‌های بزرگی مثل تلویزیون را در اختیار دارند، روشن‌تر معنا پیدا می‌کند.»