جو بایدن (520 خبر)

رویکرد اخیر آمریکا و هم‌پیمانانش نه برای حل بحران‌های منطقه بلکه برای زمینه‌سازی جهت ایجاد بحران‌های جدید در منطقه است، رویکردی که البته تکرار همان تجربه شکست خورده ترامپ و فشار حداکثری خواهد بود و قطعا شکستی سنگین را در کارنامه بایدن و متحدانش ثبت خواهد کرد.

درز دادن خبر کاهش فشارهای اقتصادی بر ایران از سوی آمریکا در تکمیل سناریوی بازی پوچ بایدن بوده و به طور قطع در چارچوب راهبرد کلان این کشور یعنی استفاده بدون هزینه از امتیازات برجام صورت پذیرفته است.

ادعاهای اخیر اروپا به دلیل آنکه با رویکردی فرافکنانه و تبلیغاتی و بدون برداشتن هرگونه گام عملی دنبال می‌شود بیش از آن که ناظر بر حل پیچیدگی‌های ایجاد شده در مسیر اجرای درست برجام باشد، برای فرار از هزینه‌های پیمان‌شکنی و البته جلب رضایت رژیم صهیونیستی و سرکیسه کردن کشورهای عربی است.

در این نامه آمده است: ما از بازگرداندن محدودیت‌ها بر برنامه هسته‌ای ایران از طریق بازگشت سریع ایران و ایالات متحده به توافق هسته‌ای به عنوان نقطه‌ شروع مذاکرات بیشتر جهت مقابله با تهدیدهای ناشی از ایران، حمایت می‌کنیم.

اظهارات بلینکن دقیقا تداعی کننده رویکرد ترامپ به برجام و البته با قرائت مستاجرین جدید کاخ سفید است، چرا که رییس جمهور قبلی آمریکا نیز علت خروج از برجام را کافی ندانستن تعهدات هسته‌ای ایران و ضرورت تعمیم برجام به موضوعات موشکی، منطقه‌ای و... را مطرح کرده بود که در ماهیت، تفاوتی با اظهارات اخیر وزیر خارجه جدید آمریکا ندارد.

«محمد علی الحوثی» در واکنش به تصمیم «جو بایدن» برای توقف جنگ یمن گفت: توقف مشارکت (در جنگ) و هدایت متجاوزان از سوی آمریکا کافی نیست و این کار نخستین مرحله‌ای است که توسط واشنگتن به صورت عملی باید انجام شود.

اروپایی‌ها با طرح مباحث مضحکی مانند لزوم حضور کشورهایی چون رژیم سعودی در فرآیند بازیابی برجام یا اضافه شدن موضوعات موشکی و منطقه‌ای به اصل توافق، در حال ایجاد یک فضای انحرافی و پوشیده در غباری به نفع آمریکا هستند تا اصل ماجرا یعنی «خروج آمریکا از برجام»، «عدم لغو تحریم‌ها» و «بی‌تعهدی اروپا» در روند اجرای توافق را به حاشیه برده و جای بده‌کار و طلب‌کار را عوض کنند.

آمریکا در 4 سال گذشته از معاهدات بین‌المللی امیدوار کننده‌ای مانند برجام و معاهده پاریس به صورت یک‌جانبه خارج شد. بسیاری از توافقات دوجانبه میان آمریکا و در دیگر کشورها از سوی واشینگتن لغو شد و رئیس‌جمهور از توهین و تهدید آشکار نسبت به دیگر دولت‌ها و ملت‌های – حتی دوست آمریکا – در مواضع رسمی‌اش، پروایی نداشت.