دولتمردان آلمان با ادعای حمایت از حقوق بشر و صلح جهانی، عملاً به بحران‌آفرینی و حمایت از تجاوزگری‌ها دامن می‌زنند. از غزه تا اوکراین و مذاکرات هسته‌ای، سیاست‌های برلین نشان‌دهنده تکرار تاریخ و تهدید امنیت جهانی است.

در جامعه توسعه‌یافته هم گاهی برای تغییرات جزیی تلاش‌های طولانی لازم است. دوم اینکه برای عده‌ای در ایران، کشورهای اروپایی قطب‌نمای تغییرات مطلوب هستند و لازم است، واقعیت این قطب‌نما و الگوی هدف را بهتر بشناسیم.

ایالات متحده با صرف میلیاردها دلار کمک نظامی و اقتصادی از جیب مالیات‌دهندگان، شریک اصلی جنایات رژیم صهیونیستی است؛ حمایتی که در دوره ترامپ شدت گرفت و به تشدید بحران‌های انسانی، بی‌ثباتی منطقه‌ای و خدشه‌دار شدن اعتبار جهانی آمریکا انجامید.

تحولات اخیر سودان و بحران انسانی در غزه نشان می‌دهد که جنگ‌های ترکیبی و پروژه‌های تجزیه‌ای غرب و رژیم صهیونیستی همچنان میلیون‌ها قربانی برجای می‌گذارند. سکوت مدعیان حقوق بشر، نقشه راهبردی آنان را عریان می سازد.

رئیس جمهور برزیل، در واکنش به اظهارات دونالد ترامپ، اعلام کرد که اگر اتفاقات مشابه حمله به کنگره آمریکا در 6 ژانویه در برزیل رخ می‌داد، رئیس جمهور وقت آمریکا در این کشور محکوم می‌شد.

دبیرکل سازمان ملل در نامه‌ای به نماینده رژیم صهیونیستی هشدار داد که احتمال قرار گرفتن نام اسرائیل در فهرست هشدار خشونت جنسی وجود دارد. وی نسبت به احتمال ارتکاب خشونت جنسی علیه اسرای فلسطینی توسط نیروهای اسرائیلی ابراز نگرانی کرد.

تصویب طرح اشغال کامل غزه، عبور آشکار رژیم صهیونیستی از خطوط قرمز انسانی و حقوقی جهان است. این تصمیم که میلیون‌ها فلسطینی را به کام فاجعه می‌کشاند، نه‌تنها امنیت اسرائیل را تضمین نمی‌کند، بلکه آن را در باتلاق جنگی بی‌پایان، انزوای جهانی و بحران داخلی فرو خواهد برد.

بیداری جهانی در حمایت از غزه، تظاهرات مردمی در سراسر جهان و شکست رژیم صهیونیستی در جنگ روایت‌ها نشان می‌دهد که مقاومت نه‌تنها در میدان نظامی بلکه در عرصه ادراکی نیز به پیروزی رسیده است؛ این تحولات، انحصار رسانه‌ای غرب را با فروپاشی روبرو کرده‌اند.

با گذشت ماه‌ها از بحران انسانی در غزه، سازمان ملل هنوز به‌طور رسمی قحطی را اعلام نکرده است. این در حالی است که کارشناسان حقوق بشر می‌گویند: مرگ کودکان از گرسنگی دیگر جای تردیدی درباره وقوع قحطی باقی نگذاشته است.

بهادری جهرمی نوشت: «حمایت از حقوق بشر، در فلسفه وجودی خود باید متکی به کرامت انسانی و قواعد عام‌الشمول حقوق بین‌الملل باشد، نه تابعی از مناسبات قدرت یا ملاحظات سیاسی دولت‌ها.»