کارشناس ارشد مسائل استراتژیک در کافه خبر خبرآنلاین گفت: وقتی غرب خطای تاکتیکی خود را به حوزه استراتژیک بسط می‌دهد و سیاست تحریمی را علیه ایران ادامه و مستمر و دایمی می کند به طور خودکار باعث هل دادن شتاب دادن و سمت‌گیری ایران به سمت محورهای دیگر می شود. برای حل مشکل نیاز بر این است که با جیب خالی وارد مذاکره نشویم و با حفظ پشتوانه ملی اجازه ندهیم که دیگران با قاشق خالی با ایران روبرو و مذاکره کنند.

اظهارات جدید مقامات غربی درباره مذاکرات وین، از طرفی نشانگر تناقض در روایت اولیه آنها از گفتگوها، و همچنین مهر تایید ضمنی بر روایت‌ صحیح ایران از مذاکرات و جدیت تهران در گفتگوهاست.

با خروج غیر قانونی آمریکا از برجام، تنها محور قابل گفتگو میان ایران و آمریکا به عنوان کشور عضو 1+5 موضوعیت خود را از دست داده است.

پرونده مذاکرات در شرایط جدید با همه پیچیدگی‌های آن به صورتی مدیریت می‌شود که طی آن اشخاص و نهادهای ذیربط با هدایت نهاد امنیت ملی صرفا بر انجام وظایف تخصصی‌شان متمرکز بوده و خود را از حاشیه‌ها به دور نگاه داشته‌اند.

بررسی پیچیدگی‌های حاکم بر مذاکرات وین موید این واقعیت است که اصرار طرف‌های غربی بر محدود بودن زمان، تلاشی هدفمند برای بر هم زدن آرامش و تمرکز تیم مذاکره کننده ایرانی برای حصول دو دستاورد مورد نظر اروپا و آمریکا است: «عدم توافق با مقصرنمایی ایران و یا توافق بد».

تیم مذاکره کننده ایران یک بازیگر مهم یعنی آمریکا را از حضور مستقیم در دور میز مذاکره دور نگه داشته است. آیا این اقدام به اصل مذاکرات کمکی کرده؟ آیا ایران از این طریق تاکنون توانسته امتیازی کسب کند؟

مذاکره کنندگان اروپائی برای خارج شدن از وضعیت انفعالی با اتخاذ روش مذاکره سینوسی تلاش می کنند برای نگه داشتن ایران در میزمذاکرات، ضمن رو به جلو بردن نسبی گفتگوها،روند متهم سازی ایران به وقت کشی و زیاده خواهی را در فضای رسانه ای پیگیری کنند تا فشارها بر روی ایران کم نشود.

مذاکرات چه به نتیجه برسد و چه نرسد، نباید به شأن و اقتدار یک ملت آسیبی وارد شود. ضربِ بدخواهان برای کوتاه آمدن از مطالبات و بی فروغ کردن بزرگی یک ملت، از سر غمخواری برای نان مردم نیست. آنها راهی را نشان می دهند که انتهایش نه نان و معیشت است و نه ارجمندی و حرمت.

با اعلام باقری و مورا، هیات‌های مذاکره‌کننده ایران و 1+4 روز پنجشنبه در وین مذاکرات خود را از سر می‌گیرند.

ارزیابی عملکرد غربی‌ها در این دور از مذاکرات نشان می‌دهد بر خلاف رویکرد جدی و عملگرایانه ایران، رویکرد آنها نه تمرکز بر متن مذاکره و ارائه راهکارهای مشخص بلکه بازی مقصریابی و وقت‌کشی بوده است.