98 درصد حجم آب دریاچه ارومیه از بین رفته و این پهنه آبی عظیم، حالا به دشتی نمکی و بی‌جان تبدیل شده است. مهدی زارع استاد پژوهشگاه زلزله‌شناسی، با بیان دلایل انسانی و مدیریتی این فاجعه، تأکید کرد: «پیش‌بینی دریاچه در حال مرگ، دیگر فقط یک هشدار نیست؛ یک واقعیت تلخ است.»

دریاچه ارومیه آینه‌ای است در برابر سیاست‌های محیط زیستی و توسعه‌ای ایران. شکست در مدیریت آن صرفاً یک شکست زیست‌محیطی نیست؛ بلکه هشداری است برای کل نظام حکمرانی آب کشور. اگرچه بازگشت به گذشته دیگر ممکن نیست، اما می‌توان با تصمیم‌های علمی و شجاعانه آینده‌ای کمتر بحرانی ساخت.

دریاچه ارومیه تنها کمتر از نیم متر آب شور در پهنه‌ای 200 کیلومتر مربعی دارد و کارشناسان هشدار می‌دهند که طی 10 تا 20 روز آینده این مقدار نیز تبخیر شده و بستر نمکی آن به فاجعه‌ای بهداشتی و زیست‌محیطی برای میلیون‌ها نفر تبدیل خواهد شد.

«دریاچه ارومیه» بزرگ‌ترین دریاچه ایران، در آستانه خشک‌شدن کامل قرار دارد و طبق اعلام مسئولان محیط زیست، تا پایان تابستان 1404 اثری از آب در آن باقی نخواهد ماند. تصاویر و گزارش‌های میدانی نشان می‌دهند که سطح دریاچه به شوره‌زارهای ترک‌خورده تبدیل شده و تنها لکه‌هایی از آب شور باقی مانده‌اند.

کارگروه ملی نجات دریاچه ارومیه با رد ادعای «خشک شدن 100 درصدی» این دریاچه، اعلام کرد: روند احیای ارومیه گرچه کند اما پایدار است و بخشی از حقابه از سد کانی‌سیب تأمین می‌شود. کارشناسان این ادعاها را غیرعلمی و سبب تشویش افکار عمومی خواندند.

مدیرکل حفاظت محیط زیست آذربایجان غربی با بیان اینکه شمال دریاچه ارومیه در آستانه خشکی کامل قرار دارد، هشدار داد که تا پایان تابستان، تمامی سطح دریاچه از آب تهی خواهد شد.

دریاچه ارومیه این هفته عنوان پرباران‌ترین حوضه آبی کشور را به خود اختصاص داد؛ با میانگین بارش 26.1 و بیشینه 84 میلی‌متر، امیدها برای احیای تدریجی این دریاچه جان گرفته است.

معاون اول رئیس‌جمهور گفت: سازمان ملی استاندارد ایران مسئولیت صیانت از حق بزرگ مردم برای یک زندگی سالم را بر عهده دارد.