علی‌اف مدعی شد که ترامپ تنها رئیس‌جمهور اخیر آمریکا بوده که هیچ جنگی را آغاز نکرد، بلکه به دنبال پایان دادن به آنها بود؛ موضعی که به گفته او، «با دیدگاه آذربایجان در مورد ثبات و صلح در منطقه همراستا است.»

حزب کارگران کردستان ترکیه (پ.ک.ک) در بیانیه‌ای تأکید کرد که آزادی عبدالله اوجالان، رهبر زندانی این گروه، شرط اصلی بازگشت به روند صلح و ورود به عرصه سیاست دموکراتیک است. این گروه هشدار داد که بدون تحقق این خواسته، ادامه روند صلح غیرممکن خواهد بود.

معرفی ترامپ به عنوان نامزد جایزه صلح نوبل از سوی نتانیاهو، آیینه‌ای است برای درک یک واقعیت تلخ‌تر؛ فروپاشی نظام معنایی سیاست جهانی. جایی که ریاکاری بر دیپلماسی، توهم بر تحلیل و خشونت بر عقلانیت سلطه یافته است. جهان امروز نه بر بنیاد تعادل و ارزش، که بر اساس تصویرسازی، نمایش و هیاهو مدیریت می‌شود. در چنین جهانی، جایزه صلح می‌تواند به جنگ‌طلبان برسد!

دور نخست مذاکرات دوحه برای دستیابی به توافق آتش‌بس در غزه و تبادل اسرا بدون نتیجه پایان یافت. منابع فلسطینی به رویترز گفته‌اند هیئت اسرائیلی حاضر در مذاکرات فاقد اختیارات کافی برای امضای توافق بوده است و پیشرفتی در گفت‌وگوها حاصل نشده است.

ایران اعلام کرده است تا تحقق صلحی پایدار و تنبیه رژیم صهیونیستی، به حملات موشکی و پهپادی خود ادامه خواهد داد.

ترامپ صحنه‌ای ساخت دیپلماتیک؛ اما نه برای توافق، بلکه برای ایجاد فضای پوششی. آن هم پوششی برای تحرکات نظامی رژیم صهیونیستی. این همان چیزی است که می‌توان نامش را گذاشت: تله دیپلماسی؛ جایی که دعوت به گفت‌وگو، ماسکی می‌شود بر چهره یک حمله برنامه‌ریزی‌شده.

رجب طیب اردوغان، رئیس‌جمهور ترکیه، در بازگشت از سفر به باکو، ایران را به پذیرش کریدور زنگزور دعوت کرد و آن را مسیری برای تقویت صلح، توسعه و همگرایی منطقه‌ای در قفقاز دانست.

وزیر میراث‌فرهنگی در یادداشتی ویژه، خلیج‌فارس را نه صرفاً یک پهنه آبی، بلکه کانونی ژئوتمدنی از صلح، هویت و توسعه پایدار ایران‌زمین دانست و بر نقش گردشگری منطقه‌ای در بازتولید قدرت ملی، دیپلماسی فرهنگی و شکوفایی جنوب کشور تأکید کرد.