افتضاح ماجرا آنجاست که این پدیده‌ی سابقا پشت پرده، از سال 2010 با حکم دادگاه عالی آمریکا شمایلی قانونی به خود گرفت و عملا نقطه پایانی بر دموکراسی نیم‌بند آمریکایی شد، به گونه‌ای که می‌توان انتخاب «باراک اوباما» در 2012 و ترامپ در 2016 را محصول ایفای نقش موثر سوپرپک‌ها دانست.

اظهارات اخیر ترامپ در حالی مطرح می شود که چند روز پیش از آن «نورنیوز» بر اساس اطلاعات موثقی که به آن دست یافته از طراحی سلسله اقدامات هدفمند و برنامه‌ریزی شده در قالب یک سناریو از سوی ترامپ و نزدیکانش با هم‌فکری صهیونیست‌ها برای سوء استفاده از رخدادهای اعتراضی ضدنژادپرستی خبر داده بود.

نگرانی ترامپ از نفوذ ایران در آمریکای لاتین به حدی است که دست نشانده‌اش (خوان گوایدو) در ونزوئلا را رها کرده و با وجود موضع‌گیری‌ها و دشمنی‌های پیشین، آمادگی ضمنی خود را برای مذاکره با رئیس جمهوری (نیکلاس مادورو) که تلاش داشت با کودتا او را برکنار کند، اعلام می‌کند.

فارغ از اینکه در این کتاب به چه موضوعاتی پرداخته شده یا اساسا نیت بولتون از انتشار آنها چه بوده، نکته مهمتر آن است که چرا در شرایط کنونی و در حالی که این کتاب هنوز منتشر نشده، این حجم از فضای رسانه‌ای به آن اختصاص یافته است؟

اقدامات اخیر تروییکای اروپایی در خصوص ارائه قطعنامه ضد ایرانی در شورای حکام آژانس بین المللی انرژی اتمی و قطعنامه حمایت از تداوم محدود و زمان بندی شده تحریم تسلیحاتی ایران،عملا گام جدیدی در افزایش فشار به جمهوری اسلامی تلقی شده و به طور قطع با واکنش ایران همراه خواهد بود.

پس از تماس تلفنی دو هفته پیش ترامپ با «مارک زاکربرگ» مدیرعامل فیسبوک، جلسه محرمانه‌ای با حضور ترامپ، مشاور امنیت ملی او، مدیرعامل فیسبوک، مدیرعامل توییتر، کارشناسان اسرائیلی، جرد کوشنر و برخی اعضای کمپین تبلیغاتی ترامپ تشکیل شده است.

اشرف غنی رییس جمهور افغانستان و عبدالله عبدالله که اخیرا در جریان توافقات سیاسی جایگاه قابل ملاحظه‌ای در دولت افغانستان به دست آورده، نسبت به توافق آمریکا و طالبان مشکوک بوده و تمایلی ندارند که این روند که پیشبرد آن قدرت طالبان را در افغانستان افزایش می‌دهد به پیش رود.

جمهوری‌خواهان با توجه به رفتارهای غیر منطقی و محرک ترامپ در مواجهه با اعتراضات ضدنژادپرستی، خود دست به کار شده‌اند تا به هر شکل ممکن روند رو به گسترش این بحران را به نوعی مدیریت کنند.

در این پرونده، اساسا بحث مذاکره مطرح نبوده و فرآیند تبادل در قالب پیگیری غیر مستقیم از طریق حافظ منافع صورت پذیرفته است.

به نظر می‌رسد با توجه به اینکه ترامپ آخرین سال ریاست جمهوری خود را پشت سر می‌گذارد و برای کسب رأی با توجه به بحران‌های اخیر در آمریکا نیازمند جلب افکار عمومی است، تقابل با چین را به عنوان دشمن اول آمریکا بالاتر ببرد.