اعضای ۱+۴ اگر واقعا به دنبال احیای برجام و از سرگیری مذاکرات هسته‌ای با ایران هستند، بهتر است در ابتدا تکلیف خود را با جنجال‌های غیر سازنده گروسی مشخص کرده و مرزبندی خود را با تهدیدات نظامی اسرائیل علیه ایران اعلام کنند.

اخبار رسیده به «نورنیوز» حاکی از تاسیس قریب‌الوقوع یک شبکه تلویزیونی با نام «آذربایجان اینترنشنال» توسط عربستان است که با هدف دامن زدن به شکاف‌های قومیتی و تشدید رویکردهای تجزیه‌طلبانه صورت می‌گیرد.

یک نویسنده آمریکایی مدعی شد در روزهای پایانی دولت ترامپ رئیس‌ ستاد کل نیروهای مسلح ایالات متحده مانع از جنگ علیه چین و ایران شده است.

ایران از ابتدای شکل‌گیری مذاکرات مربوط به تبادل زندانیان ایران و آمریکا اعلام کرد که این موضوع هیچ ارتباطی به مذاکرات احیای برجام نداشته و رویکرد تهران در این زمینه تنها معطوف به پیگیری موضوعات حقوق بشری و انسان‌دوستانه است.

عبدالله دوم به جای چشم داشتن به آمریکا می‌تواند با حمایت از فلسطین و جریان مقاومت از حمایت‌های مردم اردن برای حل مشکلات و دوام حکومتش برخوردار شده و با رفتار صادقانه و ارتباط فراگیر با جبهه مقاومت در تحقق امنیت پایدار در منطقه نقش موثر ایفا کند.

دولت جدید آمریکا در تلاش است به زعم خود برجام هسته‌ای را بدون دادن هیچ‌گونه امتیازی به ایران به برجام‌های موشکی و منطقه‌ای تعمیم دهد و چون تاکنون نتوانسته از سد محکم سیاست مقاومت فعال ایران عبور کند، تاکتیک‌ها و سناریوهای جدیدی از جنس قصد ایران برای ربایش علی‌نژاد را به خدمت گرفته تا به اهداف خود برسد.

بحران کوبا و به تبع آن بحران در آمریکای لاتین را می‌توان بخشی از پازل آنارشی آمریکا در عرصه جهانی دانست که خروج بحران‌ساز از افغانستان، تحرکات نظامی مستقیم علیه چین و روسیه، حمایت آشکار از تروریسم در عراق و سوریه و حمله مستقیم آمریکا به مقاومت عراق و نیروهای سوریه بخشی از ابعاد آن است.

حال با توجه به اثبات پوشالی بودن قدرت ادعایی اسرائیل، به نظر می‌رسد دولت‌های محافظه‌کار عرب که با چراغ سبز محور سعودی ـ آمریکایی و سوار بر موج ایران‌هراسی به آشکارسازی روابط با جرثومه شیطان در جلوی دوربین‌ها تن دادند، اکنون نباید فرصت این آزمون حساس را برای فرار از این ننگ ابدی از دست بدهند، آزمونی که با توجه به قرائن موجود، بعید نیست آزمون آخر باشد!

در فایل صوتی منتشر شده از وزیر خارجه به این سوال پاسخی داده نمی‌شود که اگر در سیاست‌ خارجی کشور «میدان» اولویت داشته، عامل آن چه بوده است؟ آیا این اولویت‌بخشی به «میدان» خطا بوده؟ آیا به اختیار بوده یا از سر اجبار؟ آیا تحت تاثیر القائات عناصر میدان بوده یا واقعیت‌های منطقه مجموعه نظام را به این جمع‌بندی رسانده است؟ و...

تغییر رویکرد سعودی را باید فارغ از کلیشه‌های رایج و بر پایه «محاسبه سود و هزینه» تحلیل کرد و نباید آن را تنها و فقط معلول تغییر ادعایی رویکرد دولت بایدن در قبال ایران و برجام دانست، زیرا ریاض در اوج مذاکرات برجام در دولت اوباما نیز به صورت علنی و غیر علنی تلاش زیادی برای جلوگیری از توافق می‌کرد و حتی بعد از برجام نیز حاضر به تغییر این رویکرد نشد.