برخی اطلاعات منتشر شده از سوی منابع عراقی حاکی از آن است که آمریکایی‌ها بنا دارند مابقی نیروهای نظامی حاضر در عراق که تعدادشان را 2500 نفر اعلام کرده‌اند، با عنوان نیروهای پشتیبانی و آموزشی در عراق حفظ کنند.

مردم عراق تاکید دارند که خروج آمریکایی‌ها مطالبه‌ای تغییرناپذیر است و هر جریان و یا دولتی که مغایر با آن حرکت کند قطعا جایگاه مردمی خود را از دست خواهد داد.

تحولات اخیر افغانستان که علاوه بر تشدید ناامنی در این کشور اثر مستقیمی بر امنیت و آرامش منطقه غرب آسیا دارد، نتیجه رفتار بحران‌زا و غیرمسئولانه ایالات متحده است که با سناریویی جدید برای رسیدن به اهداف خود موجب احیای هسته‌های تروریسم شده است.

وظیفه تمام جریان‌های درگیر در افغانستان آن است که هر چه سریعتر بر اساس راهکار افغانستانی ـ افغانستانی و استفاده از ظرفیت‌های دوستان واقعی خود در منطقه، برای تعامل سراسری و تحقق مطالبات مردم در دوران پس از اشغال گام بردارند.

عملیات نصر مبین یمنی‌ها علیه تروریسم را می‌توان ادامه اقدامات جبهه مقاومت دانست که در عراق و سوریه سد راه تروریست‌ها و حامیانشان شد.

اصلی‌ترین عامل شکست حریری در تشکیل دولت را می‌توان انحصارطلبی، غرب‌گرایی و نادیده گرفتن ساختار طایفه‌ای و ملی لبنان دانست که موجب شکل‌گیری فاز جدیدی از مداخلات خارجی در امور داخلی این کشور خواهد شد.

دولت جدید آمریکا در تلاش است به زعم خود برجام هسته‌ای را بدون دادن هیچ‌گونه امتیازی به ایران به برجام‌های موشکی و منطقه‌ای تعمیم دهد و چون تاکنون نتوانسته از سد محکم سیاست مقاومت فعال ایران عبور کند، تاکتیک‌ها و سناریوهای جدیدی از جنس قصد ایران برای ربایش علی‌نژاد را به خدمت گرفته تا به اهداف خود برسد.

بحران کوبا و به تبع آن بحران در آمریکای لاتین را می‌توان بخشی از پازل آنارشی آمریکا در عرصه جهانی دانست که خروج بحران‌ساز از افغانستان، تحرکات نظامی مستقیم علیه چین و روسیه، حمایت آشکار از تروریسم در عراق و سوریه و حمله مستقیم آمریکا به مقاومت عراق و نیروهای سوریه بخشی از ابعاد آن است.

بدیهی است کشورهایی از جمله ایران که هدف این اقدامات تروریستی قرار گرفته‌اند بر اساس حق دفاع مشروع این امکان و اجازه را دارند که مقابله به مثل کرده و منشاء این حملات را در زمان و با ابزار اختصاصی خود مورد هدف قرار دهند و طبعا تبعات آن متوجه کسانی است که این بازی کثیف را شروع کرده‌اند.

رفتار اسلوونی و بیانیه به اصطلاح حقوق بشری اتحادیه اروپا علیه کشورمان را باید ذیل یک سناریو ارزیابی کرد و آن فشار سیاسی بر ایران برای رسیدن اروپا و آمریکا به زیاده‌خواهی‌هایشان در مذاکرات وین است.