چینی‌ها، هم در دوران ریاست جمهوری ترامپ و هم در دوران ریاست جمهوری بایدن، به طرز معناداری سیاست خارجی متوقعانه و مداخله‌گرایانه واشینگتن در شرق آسیا را به چالش کشیده و این مداخله‌گرایی مزمن را در نقاط دیگر پاسخ داده‌اند.

سرنوشت منافقین و ضدانقلاب، هم‌زمان با تلاش کشورهای معاند ایران برای فاصله گرفتن از این افراد و جریان‌ها بیان‌گر آن است که اولا ایران اسلامی مقتدرتر از آن است که با چنین بادهایی بلرزد و ثانیا غربی‌ها عهدشکن‌تر از آن هستند که تا پایان پشت مزدوران خود بایستند.

چینی‌ها، هم در دوران ریاست جمهوری ترامپ و هم در دوران ریاست جمهوری بایدن، به طرز معناداری سیاست خارجی متوقعانه و مداخله‌گرایانه واشینگتن در شرق آسیا را به چالش کشیده و این مداخله‌گرایی مزمن را در نقاط دیگر پاسخ داده‌اند.

بسیاری از سناتورها و اعضای مجلس نمایندگان، انتخاب مجدد خود در ایالاتشان را مرهون حمایت لابی‌های صهیونیستی می‌دانند، لذا مخالفت با آیپک برای آنها هزینه‌ساز خواهد بود!

نه الان و نه پس از جنگ امکان عضویت اوکراین در پیمان آتلانتیک شمالی وجود ندارد و فراتر از آن، روند عضویت اوکراین در ناتو و لزوم تایید این عضویت توسط همه 29 عضو این پیمان، این روند را بیش از پیش ناممکن خواهد ساخت.

اکنون در حساس‌ترین شرایط نبرد و در حالی که زلنسکی و ارتش اوکراین بیش از پیش در دامی که ناتو برای آنها پهن کرده گرفتار شده‌اند، استولتنبرگ برای عضویت کی‌یف در ناتو شرطی ناممکن گذاشته است؛ پیروزی در نبرد با روسیه!

سخنان بلینکن در آیپک هر چند رنگ و بوی حمایت همیشگی از رژیم صهیونیستی را داشت اما لاجرم بیان‌گر حقیقتی بود که او هم نتوانست آن را کتمان کند و آن وضعیت بحرانی داخلی و بیرونی رژیم صهیونیستی است از شتاب‌گیری زوال این رژیم خبر می‌دهد.

فضاسازی رسانه‌ای غرب علیه موشک فتاح که از نفی اصل ماجرا شروع شد و در نهایت به ادعای مشارکت دانشگاه‌های غربی در طراحی و ساخت آن انجامید، یاد‌آور رفتارهای آنها در قبال پهپادهای ایرانی است که زمانی آن را فتوشاپ خوانده و بعد مدعی نقش آنها در جنگ اوکراین شدند!

«جیک سالیوان» اعلام کرده: واشینگتن قصد دارد به کی‌یف کمک کند تا در حد امکان در میدان نبرد پیشرفتی داشته باشد و در نهایت بتواند مطلوب‌ترین موقعیت را در میز مذاکرات صلح آینده به‌دست آورد!

واژه‌سازی‌های تهوع‌آور با هدف تحریف حقایق و تبرئه قاتلان و جنایت‌کاران غربی، در حالی به لطف خفقان رسانه‌ای نظام سلطه صورت می‌گیرد که طی دو دهه اشغال‌گری ناتو در افغانستان، جنایات سیستماتیکی رقم خورده که رازهای بسیاری از آنها هنوز سر به مهر باقی مانده است.