رهبران دموکرات کنگره آمریکا هشدار دادند که بحران انسانی در غزه به مرحله‌ای غیرقابل تحمل رسیده و از دولت دونالد ترامپ خواستند برای پایان دادن به محاصره و ارسال فوری کمک‌های بشردوستانه به فلسطینیان اقدام کند.

افسر بازنشسته آمریکایی در گفت‌وگو با بی‌بی‌سی فاش کرد: نیروهای اسرائیلی در غزه در محل توزیع کمک‌ها به سمت غیرنظامیان تیراندازی می‌کردند. وی شهادت داد که شخصاً شاهد ارتکاب جنایت جنگی توسط نظامیان صهیونیست در نوار غزه بوده است.

آیت‌الله سیستانی با صدور بیانیه‌ای با اشاره به گرسنگی گسترده و کشتار بی‌وقفه در غزه، تأکید کرد: «صحنه‌های تلخ گرسنگی در غزه نباید اجازه دهد انسانی باوجدان در آرامش غذا بخورد.»

انگلیس، فرانسه و آلمان با صدور بیانیه‌ای مشترک، اقدامات رژیم صهیونیستی در غزه را محکوم و تأکید کردند که اسرائیل باید به قوانین بین‌المللی پایبند باشد.

پس از سه هفته مذاکرات فشرده، مصر و قطر ضمن رد شکست گفت‌وگوها، از ادامه روند مذاکرات برای دستیابی به آتش‌بس در غزه خبر دادند.

ایهود باراک، نخست‌وزیر اسبق رژیم صهیونیستی، با انتقاد بی‌سابقه از دولت نتانیاهو، از فروپاشی "اسرائیل" سخن گفت و تنها راه نجات را در اعتصاب، نافرمانی مدنی و قیام مردمی دانست. او تأکید کرد زمان آن رسیده که «یک میلیون نفر به خیابان‌ها بیایند» تا دولت تسلیم شود.

بر اساس توافقی با میانجی‌گری آمریکا میان اسرائیل و دولت شورشیان سوریه، استان سویداء عملاً از کنترل دمشق خارج شد. طبق این توافق، ورود هرگونه نهاد وابسته به دولت مرکزی سوریه به این استان ممنوع و پرونده اداره مناطق جنوبی سوریه مستقیماً زیر نظر آمریکا قرار گرفته است.

«بنیامین نتانیاهو» تصمیم فرانسه برای به رسمیت شناختن کشور فلسطین را «پاداشی برای تروریسم» خواند و مدعی شد این اقدام، امنیت اسرائیل را تهدید می‌کند. همزمان، مقامات دیگر رژیم صهیونیستی این تصمیم مکرون را «ننگ» و «حمایت از تروریسم» توصیف کرده‌اند.

جنبش حماس از تصمیم فرانسه برای شناسایی رسمی کشور فلسطین استقبال کرده و آن را «نشانه‌ای از تغییر رویکرد بین‌المللی» دانست. این تصمیم مکرون که موجی از واکنش‌ها در جهان به‌همراه داشته، با خشم مقامات اسرائیل و حمایت گروه‌های فلسطینی مواجه شده است.

قریب یک ماه از پایان جنگ تحمیلی دوازده روزه با ائتلاف آمریکایی و اسرائیلی می‌گذرد؛ ولی هم‌چنان نشانه‌ای از بررسی جدی عملکردها و پایش نقاط قوت و ضعف کشور در برابر تجاوز دشمن به چشم نمی‌خورد. این صرفا یک احساس عمومی نیست؛ در سطح مجلس نیز که قوه نظارتی کشور است، گویا ابزارهای نظارتی کند شده‌اند.