پس از انتشار خبری در خصوص پرواز شبانه نتانیاهو به شهر نعوم عربستانt مشخص شد که با توجه به پیروزی دموکرات‌ها در انتخابات آمریکا و هم‌سویی آنها با بن‌نایف، بن‌سلمان نشستی اضطراری را با حضور افراد مذکور برای رفع نگرانی‌ درباره آینده سیاسی خود ترتیب داده است.

با پیروزی دموکرات‌های هم‌سو با بن‌نایف، اخبار رسیده از دربار سعودی حاکی از نگرانی شدید ولیعهد و تلاش مجدانه او برای عبور از این بحران سیاسی است. بن‌سلمان در این راستا دست به دامان دوستان خود یعنی «جرد کوشنر»، «مایک پمپئو»، «بنیامین نتانیاهو» و «یوسی کوهن» رئیس موساد شده تا شاید بتواند از کابوس بازگشت بن‌نایف به قدرت رهایی یابد.

به نظر می رسد با آمدن بایدن و تغییر در سیاست خارجی آمریکا در عرصه خاورمیانه ، شاهد چالش ها و نگرانی های جدی برای تاج و تخت ولیعهد جوان عربستان سعودی باشیم که کمترین احتمال آن، تدوین سیاست های خاورمیانه ای آمریکا در واشنگتن و کاخ سفید باشد نه در ریاض و دیوان پادشاهی ملک سلمان.

شوک ناشی از رکود اقتصادی در شرایطی دامن‌گیر بن‌سلمان شده که شکست ترامپ در انتخابات نوامبر آینده مبهمی را پیش روی او قرار داده است، زیرا او به خوبی می‌داند که با مدل قبلی نمی‌تواند با تیم بایدن کار کند.

این ناکامی‌ها دست کم نشان از دو موضوع دارد؛ اول اینکه متحدین اروپایی آمریکا هم با توجه به احتمال بالای شکست ترامپ، هوشمندانه و به مرور در حال تغییر سیاست‌های خود در قبال حکام بدنام عرب در غرب آسیا هستند تا بلکه کمتر هزینه رفتارهای ضدحقوق بشری آنها را بدهند و دوم اینکه تلاش‌های سعودی برای باز تولید چهره‌ای موجه از خود در فضای بین‌المللی کاملا شکست خورده است.

در صورت به قدرت رسیدن «محمد بن‌سلمان» ولیعهد عربستان، امکان دارد حوادث پیش‌بینی نشده‌ای در خاندان حکومتی آل‌سعود رخ دهد.

روابط گسترده و خاص بندر بن‌سلطان با لابی تندروی آیپک از سو و ضدیت او با محور مقاومت و آرمان فلسطین موجب شد که او هم در پروژه معامله قرن و هم در موضوع عادی‌سازی روابط به عنوان یک عنصر کاملا همراه، بخش عمده‌ای از دستورات کوشنر را عملیاتی کند.

بن‌سلمان که به اعتقاد بسیاری از کارشناسان حوزه غرب آسیا، رفتارهای جاه‌طلبانه‌اش آرامش و ثبات کل منطقه را بر هم زده است، از امیر جدید کویت خواسته در رویکرد پیشین این کشور در رابطه با مسائل حوزه خلیج فارس تجدیدنظر کرده و قطر مجبور به پذیرش مطالبات محور سعودی کند.

افشای جزئیاتی از این دست با توجه به اینکه این هزینه‌ها تماما از ثروت ملی شهروندان عربستانی صورت می‌گیرد، این سوال جدی را نزد فعالان سیاسی ـ مذهبی و کاربران شبکه‌های اجتماعی پدید آورده که آیا هنوز هم باید حکام سعودی را «خادم حرمین شریفین» خواند یا عنوان دیگری زیبنده آنان است.

بن‌سلمان می‌داند که به دلیل جایگاه عربستان در جهان اسلام نمی‌تواند همچون بن‌زاید بی‌محابا مسیر «عادی‌سازی و آشکارسازی روابط با اسرائیل» را طی کرده و از این رهگذر حمایت تمام قد لابی قدرتمند صهیونیستی را در ساختار قدرت در آمریکا داشته باشد...