اروپا در سال پایانی برجام در تلاش است تا با تهدید مکانیسم ماشه، فشار و مذاکره را همزمان برای محدود کردن برنامه هسته‌ای و نقش منطقه‌ای ایران به کار گیرد. این رویکرد غیرسازنده ضمن تشدید تنش‌ها صرفا موجب افزایش بی‌اعتمادی میان ایران و غرب خواهد شد.

استراتژی غرب در برابر ایران به دو گزینه تعامل یا تقابل خلاصه می‌شود. تحمیل محدودیت‌های جدید، تشدید فشارهای تحریمی، یا تهدید به فعال‌سازی مکانیسم ماشه، می‌تواند شرایط فعلی را به دوره پیش از برجام بازگرداند. با این حال، پیشرفت توانمندی‌های هسته‌ای ایران و توافقات اخیر با آژانس، مسیر غرب را دشوارتر کرده است.

مکانیسم ماشه و فرآیند اجرایی بازگشت 6 قطعنامه ذیل فصل هفتم شورای امنیت هنوز به مرحله اجرا درنیامده است. این ترتیبات اجرایی بازگشت قطعنامه‌ها با ارسال نامه اروپایی ها قطعا آغاز نخواهد شد و این نامه صرفا یک هشدار است.

مطرح کردن مکانیسم ماشه از طرف اروپایی‌ها و از طرفی سیگنال‌های مثبت غرب برای مذاکره با ایران بدین ‌معناست که در حقیقت اروپایی‌ها، توپ را به‌نوعی در زمین جمهوری اسلامی انداخته‌اند و منتظر هستند تا ببینند، قدم بعدی ایران چیست.

منافع ملی ما در این خواهد بود که در وهله اول هرچه سریع‌تر مذاکراتمان را با آژانس و اروپا و بعد هم با وارد کردن آمریکایی‌ها به مذاکرات به سرانجام برسانیم تا حقوق خودمان را تثبیت کنیم و پس از تثبیت حقوق‌مان، اگر طرف مقابل ابهاماتی داشته باشد، آن ابهامات را رفع کنیم.

اروپا و آمریکا با بی عملی و خروج از برجام ، مسئول مستقیم تخلیه ظرفیتهای برجام هستند. میز مذاکره هیچگاه از سوی ایران ترک نشده اما طرف غربی حتی در نشست شب گذشته شورای امنیت همچنان بر طبل تهدید می کوید. مکانیسم ماشه تنها به بن بست مطلق و افزایش تنش ها منجر خواهد شد.

ابراز نگرانی‌های ادامه دار اتحادیه اروپا درباره برنامه هسته‌ای ایران در ماه‌های منتهی به غروب تحریم‌ها، تنها با یک هدف انجام می‌شود و آن طلوع تحریم‌های تازه علیه تهران با اتکا به ابزارهایی چون مکانیسم ماشه است.

سفیر ایران در نامه ای به شورای امنیت و دبیرکل سازمان ملل نوشت: هرگونه تهدید به اجرای مکانیسم ماشه با واکنش قاطع تهران مواجه خواهد شد.