هم‌زمان با پیگیری «مصوبه اخیر مجلس درباره توقف اجرای داوطلبانه پروتکل الحاقی» تحولات جالب توجهی رقم خورده است که نشان می‌دهد عزم جدی ایران بر دفاع از حقوق خود، غرب را متوجه ضرورت‌های جدید برای تعامل با ایران کرده است.

اقدام جدید آمریکا در ارائه قطعنامه پیشنهادی ضد ایرانی به شورای حکام آژانس بین‌المللی انرژی اتمی، هرگونه امکان در خصوص بهره‌گیری از ظرفیت دیپلماسی برای دستیابی به وضعیت جدید را به لطیفه‌ای خنده‌دار تبدیل خواهد کرد

اگرچه ایران یک سال پس از خروج آمریکا از برجام به دلیل نشان دادن حسن نیت و اتمام حجت با طرف‌های حاضر همچنان و بدون دریافت هیچ امتیازی به اجرای تعهداتش ادامه داد لیکن این رفتار نجیبانه موجب شکل‌گیری باور غلط در مورد نیازمندی ایران به حضور در برجام حتی به قیمت دریافت نکردن هیچ امتیازی شد.

نمایندگان مجلس شورای اسلامی حق دارند مواضع خود را آشکار کنند و مهمتر از آن حق دارند که در زمینه سازوکارهایی که برای اجرای مصوبه‌شان تنظیم می‌شود قانع شوند، اما آیا آنچه بین ایران و آژانس گذشت نادیده گرفتن قانون مجلس بود؟

گرچه اتفاقات این سفر به برخی سوء تفاهم‌ها منجر شد و نگرانی‌هایی را در میان برخی دلسوزان ایجاد کرد، اما آنچه در عمل اتفاق افتاد چیزی جز حرکت در راستای قانون مصوب مجلس نبود و طرف غربی هم کاملا پیام محکم و عزم جدی ایران برای احقاق حقوق ملت را دریافته است.

در بخشی از این بیانیه آمده است:سفر مدیرکل آژانس به ایران بر اساس درخواست ایشان بود که مورد پذیرش جمهوری اسلامی ایران نیز واقع شد. همچنین در روند گفتگوها، آژانس بر ضرورت احترام به قانون مجلس و اجرای آن تاکید کرد بطوریکه در بیانیه نیز انعکاس داشته است.

رافائل گروسی با ادعای تلاش برای آنچه مسئولیت آژانس در حوزه امنیت هسته‌ای جهان خوانده می‌شود راهی تهران خواهد شد که علی رغم موافقت ایران با این سفر، این رفتار او را می‌توان ادامه استانداردهای دوگانه آژانس دانست.

در فرآیند تولید سوخت سیلیساید، اورانیوم فلزی، یک محصول میانی است، پرسشنامه اطلاعات طراحی کارخانه اورانیوم فلزی اصفهان هنوز به آژانس ارائه نشده و این اقدام، پس از انجام تمهیدات لازم و در مهلت تعیین شده در قانون انجام خواهد شد.

گروسی می‌گوید: فرآیند غنی‌سازی 20 درصد شروع شده و ما باید ببنیم که ایران در هر روز چقدر می تواند تولید کند. با این تعداد آبشار نصب شده، احتمالا در حد چند کیلوگرم در ماه باشد؛ اما می تواند افزایش نیز یابد. من نمی توانم عدد دقیقی به شما بگویم...

آژانس بین‌المللی انرژی اتمی و کشورهای عضو این نهاد در زمینه خرابکاری در تاسیسات هسته ای و ترور دانشمندان این حوزه مسئولیت مستقیم دارند چرا که در صورت سکوت، این‌گونه اقدامات می‌تواند به رویه‌ای رایج تبدیل شده و گریبان‌گیر خود آنها نیز بشود.