استیضاح وزیر اقتصاد فارغ از اینکه چه انگیزه‌ای پشت آن بود، تبعات گوناگونی دارد. این تبعات بستگی تمام به نحوه واکنش دولت و آقای پزشکیان دارد. می‌تواند هم فرصت باشد و هم تهدید. فرصت است اگر دولت و پزشکیان خود را در همان چارچوبی که به پاستور آمده است، تعریف کند و این استیضاح را اقدامی علیه آن چارچوب بداند. تهدید است اگر گمان کند اتفاق مهمی نیفتاده است.

سرمربی تیم فوتبال نساجی مازندران از سمتش کناره‌گیری کرد.

حزب «قدرت یهودی» به رهبری ایتامار بن گویر اعلام کرد: در واکنش به آتش‌بس در غزه استعفانامه‌های خود را فردا تقدیم کابینه می‌کنیم.

«نواب نصیرشلال» از سرمربیگری تیم ملی وزنه‌برداری کشورمان استعفا داد.

یک منبع آگاه اعلام کرد جاستین ترودو نخست وزیر کانادا به احتمال زیاد استعفای خود را اعلام خواهد کرد گرچه هنوز تصمیم نهایی خود را نگرفته است.

صدراعظم اتریش اعلام کرد که در پی شکست مذاکرات احزاب برای تشکیل دولت ائتلافی، در چند روز آینده از سمت خود استعفا خواهد داد.

چرا پس از سقوط بشار اسد در سوریه، پیشنهاد استعفای پزشکیان رئیس دولت کمی در فضای‌مجازی لایک می‌گیرد؟

شایعات درباره استعفای رئیس‌جمهور و به تبع آن تضعیف نهاد دولت، در شرایط پیچیده منطقه و کشور، نه تنها به چالش‌های ساختاری دامن می‌زند، بلکه به عنوان یک ابزار استراتژیک از سوی جریان ها و گروه‌هایی خاص، برای رسیدن به اهداف سیاسی خاص خود به کار می‌رود.

جریانی که از ابتدای تشکیل دولت به هر نحوی درصدد تخریب و ترور شخصیت رئیس‌جمهور است و می‌خواهد دولت را ناکارآمد جلوه دهد با اصل نظام مشکل دارد.

موج تخریب رسانه‏‌ای علیه رئیس‌‏جمهور و دولت چهاردهم با قدرت ادامه دارد. شنبه‌‏ای که گذشت، شایعه خبر استعفای مسعود پزشکیان به‏‌طور گسترده در شبکه‌‏های اجتماعی منتشر شد.