دفتر روزنامه نیویورک تایمز در مرکز شهر نیویورک با رنگ قرمز پوشانده شده و روی آن نوشته شده بود: «نیویورک تایمز دروغ می‌گوید. غزه در حال مرگ است.»

سفیر ایران در انگلیس با انتقاد از رفتار آمریکا و رژیم صهیونیستی در میانه مذاکرات، تأکید کرد: اگر مطمئن شویم مذاکره واقعی و صادقانه است، آماده گفت‌وگو هستیم. دیپلماسی نباید پوششی برای نیات متکبرانه یا ابزاری برای تقلب باشد.

دونالد ترامپ بار دیگر در حمایت از رژیم صهیونیستی موضع گرفت و با رد فشار بر اسرائیل برای حل بحران غزه، آن را «پاداش به حماس» توصیف کرد. او گفت: «اگر این کار را بکنید، اساساً به حماس پاداش داده‌اید و من هرگز این کار را نخواهم کرد.»

بزرگیان نوشت: «بر اساس نظرسنجی اخیر روزنامه اسرائیلی ها ارتص، هشتاد و دو درصد از یهودیان اسراییلی از پاکسازی غزه حمایت می‌کنند، و شصت و پنج درصد خواهان قتل عام همه مردان زنان و کودکان فلسطینی هستند.»

شبکه 12 تلویزیون اسرائیل اعلام کرد: خسارات مستقیم وارده به رژیم صهیونیستی در جریان جنگ 12 روزه با ایران حدود 1.5 میلیارد دلار بوده است. این رقم براساس آمار 41 هزار شکایت ثبت‌شده به شرکت‌های بیمه صهیونیستی ارائه شده است.

دونالد ترامپ، رئیس‌جمهور آمریکا، در اظهاراتی بحث‌برانگیز بار دیگر از همکاری ایالات متحده و رژیم صهیونیستی برای حل بحران غزه سخن گفت؛ این در حالی است که واشنگتن همچنان اصلی‌ترین تأمین‌کننده کمک‌های نظامی و مالی به اسرائیل محسوب می‌شود.

فرانچسکا آلبانیز گزارشگر ویژه سازمان ملل در امور سرزمین‌های اشغالی فلسطین، با انتشار پیامی در شبکه اجتماعی ایکس کشورهای غربی را به ناتوانی کامل در اجرای حقوق بین‌الملل در قبال جنایات رژیم اسرائیل متهم کرد و خواستار تحریم، محاصره نظامی، توقف تجارت و پیگرد قضایی عاملان جنایت در فلسطین شد.

در حالی که جنگ غزه وارد ماه بیست‌ودوم شده، وزارت بهداشت نوار غزه اعلام کرد شمار شهدای این منطقه از 60 هزار نفر گذشته است. شرایط انسانی در غزه به مرحله بحران رسیده و بیش از نیمی از قربانیان را زنان و کودکان تشکیل می‌دهند.

شورای شهر تهران با تصویب طرحی، 9 معبر پایتخت را به نام شهدای جنگ 12 روزه و دانشمندان شهید نام‌گذاری کرد؛ این اقدام در راستای گرامیداشت فداکاری‌های فرماندهان و دانشمندان ایرانی در برابر تجاوزات رژیم صهیونیستی صورت گرفته است.

دوره پساجنگ برای ایران، نه پایان بحران بلکه آغاز رقابت در سطحی پیچیده‌تر از امنیت، حکمرانی و راهبرد است. ساختار تصمیم‌سازی کشور باید ضمن قرار گرفتن در فرآیند بازمهندسی، طراحی آینده را در دستور کار قرار دهد تا فرصت‌های بالقوه در مسیر قدرت سازی و ارتقاء جایگاه راهبردی کشور به فعلیت برسد.