رقابت دو تیم فوتبال سپاهان و الدحیل در مرحله پلی‌آف لیگ نخبگان آسیا با نتیجه 2 بر سه به نفع الدحیل پایان یافت و سپاهان با این شکست از صعود به لیگ نخبگان آسیا بازماند.

دبیر شورای عالی امنیت ملی گفت: معتقدیم هر چه بیشتر باید بستر همکاری میان دو کشور ایران و عراق در زمینه‌های مختلف فراهم شود که زیربنای امنیت پایدار است و توافق مشترک بستر امنیت پایدار را فراهم می‌کند.

علی لاریجانی با رد برخی تحلیل‌ها درباره دخالت ایران در انتخابات عراق تأکید کرد که ملت‌های عراق و لبنان رشید و مستقل هستند و ایران صرفاً با آن‌ها هم‌فکری دارد. او افزود: ایران هیچ‌گاه به این کشورها دستور نمی‌دهد و صرفاً نقش یک دوست را ایفا می‌کند.

مقیمی نوشت: «برخی رسانه‌های تحلیلی بین‌المللی، پروژه زنگزور را بخشی از طرح بزرگ‌تر مهار ایران در شمال دانسته‌اند. این نگاه با واقعیت‌های میدانی همخوانی دارد: ترکیه سال‌هاست در پی حذف ایران از مسیرهای ترانزیتی و نفوذ فرهنگی در قفقاز است؛ جمهوری آذربایجان نیز در سایه حمایت نظامی و اطلاعاتی اسرائیل با اعتماد به‌نفس بیشتری به دنبال تثبیت جایگاهش در منطقه است.»

وزارت امور خارجه جمهوری اسلامی ایران در بیانیه‌ای مصوبه اخیر کابینه رژیم صهیونیستی مبنی بر اشغال کامل نوار غزه و آواره‌کردن ساکنان آن را محکوم و آن را در راستای تکمیل طرح نسل‌کشی فلسطینیان و امحای هویت و موجودیت فلسطین ارزیابی کرد.

متقی نوشت: «اسرائیل و ایالات متحده مذاکرات را به عنوان پوششی مورد استفاده قرار دادند که به موجب آن، زمینه برای انجام عملیات انفجاری در بندر شهید رجایی فراهم شد. متعاقب این امر، دیپلماسی هسته‌ای زمینه «غافلگیری راهبردی» ایران را به وجود آورد.»

انبارلویی نوشت: «12 روز یک نبرد واقعی بین ایران و رژیم صهیونیستی اتفاق افتاد. استراتژیست‌های سیاسی و نظامی جهان از آن به عنوان یک «جنگ فراترکیبی» یاد می‌کنند. ظاهر این نبرد، جنگ اسرائیل با ایران بود اما باطن آن همه استعداد نرم و سخت ناتو به سرکردگی آمریکا و سه کشور اروپایی در این نبرد نابرابر به کار گرفته شد.»

توافق ارمنستان و آذربایجان برای ایجاد کریدور زنگزور با مدیریت 99 ساله آمریکا، سناریوهای تازه‌ای را پیش روی ایران قرار داده است. این مسیر می‌تواند توازن ژئوپلیتیکی شمال‌غرب را دگرگون کند و تهران را ناچار به بازآرایی دیپلماتیک، اقتصادی و امنیتی در قفقاز سازد.

گل‌عنبری نوشت: «باید دید روسیه و ایران جداگانه و مشترک چه واکنشی به این تحول خواهند داشت و آیا ممکن است تغییر ژئوپلیتیک حیاط خلوت روسیه در قفقاز موجب نزدیکی عملی آن به تهران برای مواجهه با این چالش مشترک شود؟ یا روسیه در این پرونده نیز همان سیاست «بی‌عملی همیشگی» را در پرونده‌های مختلف با طرفیت ایران در پیش خواهد گرفت.»