ناصر کنعانی تأکید کرد: مادامی‌که دولت آمریکا از رفتارهای خودش به‌طور جدی عدول نکند و روابط توام با احترام متقابل را نپذیرد و از موضع سلطه بخواهد با ملت ایران صحبت کند، در چنین فضایی صحبت از بازنگری در روابط یا ایجاد روابط دوجانبه بی‌معنی است.

رسانه‌های غربی سعی کردند نقش و جایگاه جهانی ایران را که موجب شده تا بسیاری از کشورها ضمن اذعان به دروغین بودن ادعاهای ضد ایرانی غرب، به حمایت از مواضع و حقوق تهران بپردازند، سانسور کنند.

رفتار غربی‌ها در نشست اخیر شورای امنیت شاهدی بر حقانیت اصل بی‌اعتمادی ایرانیان به غرب و الزام به تحقق پیش‌شرط‌‌های مذاکراتی یعنی لغو تحریم‌ها، راستی‌آزمایی آن و تعهد غرب مبنی بر تکرار نشدن بدعهدی‌های گذشته است.

رسانه‌های غربی سعی کردند نقش و جایگاه جهانی ایران را که موجب شده تا بسیاری از کشورها ضمن اذعان به دروغین بودن ادعاهای ضد ایرانی غرب، به حمایت از مواضع و حقوق تهران بپردازند، سانسور کنند.

سیاست خارجی کشورها، حاصل تصمیمات اجماعی ارکان حاکمیت است و با جابه‌جایی کارگزاران اجرایی دست‌خوش تغییرات ماهوی نمی‌شود.

سخنگوی وزارت خارجه در واکنش به ادعای برخی رسانه‌ها مبنی بر استفاده از «مکانیزم ماشه» توسط اروپا اظهار کرد: ملاک تصمیم گیری ایران در روز انتقالی یعنی مهر امسال رسانه‌ای نیست. برداشته شدن تحریم‌های ایران در اکتبر یک روز مهم است و تحولات را رصد می‌کنیم. اقدامات ایران در چارچوب اقدام متقابل طرف‌های برجامی است.

سیاست خارجی کشورها، حاصل تصمیمات اجماعی ارکان حاکمیت است و با جابه‌جایی کارگزاران اجرایی دست‌خوش تغییرات ماهوی نمی‌شود.

انتشار اخبار کذب و متواتر در مورد توافق موقت میان ایران و آمریکا که در قالب یک بازی رسانه‌ای میان رژیم صهیونیستی و آمریکا در حال پیگیری است، بیشتر شبیه تله‌گذاری‌های مرسوم غرب برای بر هم زدن آرامش بازارهای داخلی طی هفته‌های اخیر است.

سه کشور اروپایی در بیانیه اخیر خود، همچون همیشه کمترین اشاره‌ای به بی‌تعهدی مطلق خود در برجام خصوصاً در فرآیند رفع تحریم‌های ضدایرانی نکرده و از موضع یک طلب‌کار، به بررسی و تحلیل فعالیت‌های هسته‌ای کشورمان پرداخته‌اند.

پس از انعقاد برجام نیز فشار مشابهی از سوی آمریکا به عربستان وارد شد تا با ایران به تنش‌زدایی بپردازد که متأسفانه با حمله به سفارت عربستان در تهران این فرصت از کشور گرفته شد... امروز، لازم است بازیگران صحنه سیاست داخلی از این تجربه تلخ و زیانبار درس بگیرند و از این پس از قربانی کردن «سیاست خارجی» به منظور دستیابی به اهداف کوته‌بینانه جناحی و سیاسی پرهیز کنند.