ارسال کمک‌های هوایی توسط کشورهای غربی به غزه نه‌تنها پاسخی واقعی به بحران انسانی نیست، بلکه پروژه‌ای تبلیغاتی و خطرناک است که با فریب افکار عمومی، چهره‌سازی دروغین از جنایت‌کاران جنگی می‌کند و عملاً حلقه‌ای دیگر از نسل‌کشی ساختاری علیه مردم محاصره‌شده غزه است.

غرب با روایت‌سازی‌های تحریف‌شده، تحریم حامیان فلسطین و سفیدسازی جنایات اسرائیل، فاز تازه‌ای از مشارکت خود در نسل‌کشی غزه را آغاز کرده است. اروپا و آمریکا با پوشش حقوق بشری، در حال زمان‌خری برای صهیونیست‌ها و انحراف افکار عمومی از حقیقت میدان هستند.

کمبود مواد غذایی و بدست آوردن روزانه غذا برای ساکنان غزه به یک وظیفه مرگبار تبدیل شده است. آژانس امداد و کار سازمان ملل متحد (UNRWA) تخمین می‌زند که از ماه مه تاکنون بیش از 1000 نفر در حین تلاش برای دریافت کمک‌های غذایی جان خود را از دست داده‌اند.

آهنگ «Boom Boom تل‌آویو» با صدای اعتراض جهانی همراه شد؛ اثری که با کمک هوش مصنوعی ساخته شده و بازتاب گسترده‌ای در فضای مجازی و رسانه‌ها پیدا کرد. لوکاس کیج، خالق این اثر جنجالی، در یک مصاحبه دیدگاه‌های خود را درباره نسل‌کشی در غزه و نقش موسیقی در بیدارسازی افکار عمومی اعلام کرد.

در سی‌امین سالگرد نسل‌کشی سربرنیتسا، وزیر امور خارجه جمهوری اسلامی ایران با تأکید بر ضرورت یادگیری از این تراژدی تاریخی، نسبت به تکرار فجایع مشابه در غزه هشدار داد و بر حمایت همیشگی ایران از مظلومان جهان، به‌ویژه مسلمانان فلسطین و بوسنی، تأکید کرد.

سیدعباس عراقچی در دیدار با رئیس‌جمهور مصر ضمن بررسی تحولات منطقه و روابط دوجانبه، بر لزوم اقدام کشورهای اسلامی علیه جنایات صهیونیستی و ادامه رایزنی‌های ایران و مصر تأکید کرد.

اظهارات علنی و بی‌پرده وزیر دارایی رژیم صهیونیستی در باره "نابودی کامل غزه"، نه تنها نقاب از چهره واقعی این رژیم برداشت، بلکه مهر تأییدی بر سیاست نسل‌کشی بود. همزمان، بن‌بست مذاکرات دوحه نشانه‌ای از بی‌اعتمادی جهانی به صهیونیست‌هاست.

سفر دونالد ترامپ به سه کشور عربی حاشیه خلیج فارس با عقد قراردادهای میلیاردی و بی‌توجهی به بحران انسانی در غزه، به یک پیام سیاسی روشن برای تل‌آویو تبدیل شد: منطقه در برابر تجاوزات اسرائیل سکوت کرده است. نتیجه این مماشات، آغاز گسترده‌ترین حمله نظامی اسرائیل به نوار غزه شد.

اظهر من الشمس است که پس از یک سال نسل کشی برای اسرائیل هیچ چیز عوض نشده و سران رژیم غاصب بارها و بارها با کابوس تکرار هفت اکتبر از خواب خواهند پرید. البته این گزاره به معنای ضعف مطلق رژیم و قدرت و پیروزی محتوم مقاومت نیست؛ بلکه این یک سال و اندی خالی از نکته ها و عبرت هایی برای ما و ادامه راه مبارزه نبود.