فروپاشی منشور همبستگی عملا نشان داد که هدف از این جریان‌سازی‌ها در اصل همان سناریویی بود که از روزهای آغازین اغتشاش در ایران گرچه زیر عنوان تکثرگرایی شکل گرفت اما هدفی جز تجزیه و نابودی کشور نداشت.

سرنوشت منافقین و ضدانقلاب، هم‌زمان با تلاش کشورهای معاند ایران برای فاصله گرفتن از این افراد و جریان‌ها بیان‌گر آن است که اولا ایران اسلامی مقتدرتر از آن است که با چنین بادهایی بلرزد و ثانیا غربی‌ها عهدشکن‌تر از آن هستند که تا پایان پشت مزدوران خود بایستند.

آنچه از سرنوشت مدعیان اتحاد و همبستگی در لوای «زن زندگی آزادی» بر می‌آید، بیانگر حقیقت جاه طلبی‌ها، خودکامگی‌ها، قدرت طلبی‌ها و ذات تروریستی و تروریسم پروری بوده که از یک سو فروپاشی منشور همبستگی اعلام شد و از سوی دیگر منفعت‌طلبی‌های فردی آنه آشکار ساخت.

در کنار آشکار شدن دروغ بودن ادعای همبستگی میان عناصر متفرق ضدانقلاب، بر ملا شدن ماهیت و هدف واقعی امضاءکنندگان منشور همبستگی که ماه‌ها رسانه‌ها و بعضا مقامات غربی از آن به عنوان نماد انقلاب علیه جمهوری اسلامی یاد می‌کردند، جای تامل دارد.

اکنون حتی در میان معاندان و مخالفان جمهوری اسلامی ایران این اجماع وجود دارد که اعضاء منشور همبستگی جاه‌طلبانی هستند که کاسبی از خون مردم تنها نقطه اشتراک همه آنهاست.

مدیریت هوشمندانه چالش‌های داخلی و همچنین توسعه اختلافات میان هسته‌هایی که مدعی رهبری جریان‌های اعتراضی هستند، نه تنها برنامه‌های مورد نظر آنان را با شکست روبه‌رو کرد، بلکه بیش از گذشته ضعف و ناتوانی خود را در ابعاد شخصی و گروهی در معرض نگاه هواداران اندک خود قرار داد.

آنچه از سوی پهلوی در باب منشور همبستگی ذکر شده است بیانگر ذوب شدن یخ وحدت دروغینی است که غرب با رسانه‌ها و مهره‌هایش فریاد می‌زد تا از این رهگذر اجازه افول و مرگ پروژه آشوب را ندهد.