سفر مسعود پزشکیان به ارمنستان و بلاروس تنها یک سفر دیپلماتیک نیست؛ بلکه نشانه‌ای از نگاه فعال جمهوری اسلامی ایران برای تثبیت صلح، گسترش همکاری‌های اقتصادی و تقویت پیوندهای منطقه‌ای است. این سفر فرصتی تازه برای تعمیق روابط راهبردی و معرفی ایران به‌عنوان بازیگر اصلی نظم نوین در اوراسیا به شمار می‌آید.

یکی از سایت‌های خبری هوادار نامزد رقیب پزشکیان (جلیلی) در نوشته‌ای خواهان استیضاح رئیس‌جمهور شد. در این نوشته، بر استیضاح رئیس‌جمهور به‌عنوان راه جلوگیری از انحراف و نماد شجاعت و صراحت مجلس تأیید و تأکید شده که کم‌وبیش با طبیعت کار سیاسی جناح اپوزیسیون دولت مستقر، سازگار است و فی‌نفسه واجد ایراد و اشکال نیست.

مشاور سیاسی رئیس‌جمهور اعلام کرد:پزشکیان از عصر دوشنبه 27 مرداد سفری دوروزه به ارمنستان و بلاروس خواهدداشت.

محسن حاجی میرزایی، مسئول دفتر پزشکیان، درباره روز بمباران جلسه «شعام» روایت کرد: موشک‌ها باعث ایجاد روزنه‌های فرار در بتن شدند، امیر موسوی خاکی بود و وزیر کشور به سختی نفس می‌کشید. با این حال رئیس‌جمهور همان روز به ملاقات رهبری رفت.

یوسف پزشکیان در حساب کاربری خود در شبکه اجتماعی ایکس در پاسخ به سعید جلیلی عضو مجمع تشخیص مصلحت نظام، نوشت: «اگر عینک دودی به چشم بزنیم، دنیا را سیاه و سفید می‌بینیم. مذاکره حلال همه مشکلات نیست. صحبت درباره مذاکره هم گوساله‌پرستی نیست.»

به گزارش وزارت اقتصاد ارمنستان مسعود پزشکیان، رئیس‌جمهور ایران روز جمعه به این کشور سفر خواهد کرد.

دکتر پزشکیان با تاکید مجدد بر 4 اصل عدالت، مشارکت مردمى، روابط بین‌بخشی و تکنولوژی مناسب تصریح کرد: هر کسی در هر جایی این چهار اصل را رعایت کند، می‌تواند کار کند، تغییر ایجاد کند و پیشرفت داشته باشد، بدون آنکه منتظر دولت بماند.

فروغی نوشت:«یکی از مهم‌ترین مسائل امروز ایران، تعیین تکلیف مکانیزم ماشه و آینده پرونده هسته‌ای است که تأثیر عمیقی بر سیاست داخلی و خارجی کشور دارد. مواضع متفاوت و گاه متضاد مسئولان درباره مذاکره، باعث ایجاد سردرگمی و اخلال در فرآیندهای سیاسی شده و فضای کشور را تحت تأثیر قرار داده است.

دکتر پزشکیان در این دیدار با تأکید بر ضرورت شناسنامه‌دار کردن کالاها در کشور، گفت: اگر بتوانیم تمام کالاهایی را که در داخل تولید یا از خارج وارد می‌شود، به شکل الکترونیک شناسنامه‌دار کنیم، جلوی بسیاری از تخلفات مانند احتکار و قاچاق کالا گرفته خواهد شد و برای رسیدن به این هدف می‌توان از ظرفیت دانشگاه‌ها استفاده کرد.

محمدجواد روح نوشت: «پزشکیان کار خود را کرده است و ضربه خود را زده. او نه‌فقط تندروهای داخلی را با پرسشی صریح مواجه می‌کند که «اگر حرف نزنیم، پس جنگ کنیم؟»؛ سیگنالی را به جامعه بین‌المللی می‌فرستد و نشان می‌دهد در ایران، جریان خواستار پذیرش نظم جهانی فعال است.»