نورنیوزـگروه فرهنگ: پدر او عالم عارف، مرحوم آیت‌الله آخوند ملا محمدجواد صافی (متولد ۱۲۸۷ ق) بود که علاوه بر تخصّص، تحقیق، تألیف و تدریس در گرایشهای مختلف علوم اسلامی مانند فقه، اصول، کلام، اخلاق، حدیث و…، در زمینه هنرهای ارزشمندی چون شعر و خوشنویسی نیز سرآمد بود. زهد، تقوا، عشق به ولایت و فضیلت‌های علمی اخلاقی آن بزرگ‌مرد، از یک سو و مواضع قدرتمندانه او در سنگر امر به معروف و نهی از منکر و جبههگیریهای صریحش در برابر افکار انحرافی، غیرمتدیّنان، ظالمان و جابران آن روزگار از سویی دیگر، هر قدر که مردم گلپایگان را شیفته و مطیع محض او مینمود، هیئت‌حاکمه، خوانین و زورگویان را در برابرش شکنندهتر میکرد؛ چنان‌که آنها همیشه او را سدّ راه اعمال خلاف شرع و بدعتگذاریهای خود دیده و تا زنده بود از غیرت دینی و خشم الهی او میترسیدند. آفتاب عمر آن عالم جلیلالقدر در افق عصر بیست و پنجم رجب سال ۱۳۷۸ هـجری قمری، مصادف با شب شهادت حضرت امام موسی کاظم(علیه‌السلام) غروب کرد.
مادر او بانوی فاضله، شاعره و عاشق اهل بیت(علیهم‌السلام) فاطمه خانم، دختر حضرت آیت‌الله آخوند ملا محمّدعلی بود. از ویژگیهای بزرگ معنوی، اخلاقی، که در وجود آن مرحومه، متبلور بود، میتوان به تعبّد، اخلاص، تقوا، معرفت به حضرت حق، شجاعت، صراحت لهجه، شوهرداری کمنظیر، اهتمام در تربیت کودکان، راز و نیاز خاشعانه، ذکر، دعا و نماز شب اشاره کرد.
آیت‌الله العظمی صافی، در نوجوانی قدم به وادی علم و معنویت ـ حوزه ـ نهاد و میهمان صفای حلقههای صمیمی درس و بحث و مَحرَم شور وصفناپذیر مناجات نیمه‌شب پاک‌باختگان حوزه شد. ابتدا در گلپایگان، کتب پایه ادبیات عرب را نزد عالم جلیلالقدر، مرحوم آخوند ملا ابوالقاسم مشهور به «قطب» آغاز کرد و ادامه مباحث ادبیات، کلام، تفسیر، حدیث، فقه و اصول را تا پایان سطح در همانجا پی گرفت و در این مدّت حجم وسیع کتب مهم رشتههای مذکور را نزد پدر بزرگوارش، حضرت آیت‌الله آخوند ملا محمّدجواد صافی آموخت. در سال ۱۳۶۰ هجری قمری، گلپایگان را با دنیایی از خاطرههای شیرین دوران کودکی و نوجوانی و لذّت حضور در کنار پدر و مادری مهربان و دلسوز، که اکنون از حسرت فراق او پریشان بودند، ترک کرد و رنج مشکلات هجرت به قم را پذیرا شد، تا با حضور در مجلس درس و بحث اساتید بزرگ حوزه علمیه قم به تکمیل تحصیلات و تحقیقات خود بپردازد.
ایشان چند سال بعد به نجف اشرف مشرّف شد و در آنجا نیز از محضر مراجع عالیقدر آن حوزه، برای یک سال بهرهمند گشت.
هوش و استعداد فوقالعادّه و تلاش و جدیّت در امر تحصیل او را مورد علاقه خاص اساتید بزرگ قم و نجف قرار داد. حضرت آیت‌الله العظمی صافی پس از آن مجدداً به قم بازگشتند و بیش از پانزده سال حلقهنشین مجلس درس و بحث و اخلاق و عرفان مرجع پرافتخار شیعه، حضرت آیت‌الله العظمی بروجردی(قدس‌سره) و نیز یکی از مشاورین ویژه و برجسته و از اصحاب خاص استفتاء آن بزرگوار گشت و آن مرحوم، نظر به توانایی والای علمی آیت‌الله العظمی صافی، پاسخگویی به سؤالات مهم و حسّاسی از فقه و کلام شیعی و نیز نگارش کتاب ارزشمندی درباره مهدویّت را که «منتخبالاثر» نام گرفت، به ایشان واگذار کردند.
از اساتید مهم آن بزرگوار در قم، مراجع تقلید، آیات عظام: سید محمّدتقی خوانساری، حجّت، صدر، بروجردی و در نجف، آیات عظام: شیخ محمّدکاظم شیرازی، سید جمالالدین گلپایگانی و شیخ محمّدعلی کاظمی را میتوان نام برد.
زهد، تقوی، اخلاص، قناعت، توکل، سعه صدر، صراحت لهجه و امر به معروف و نهی از منکر، از ویژگیهای مهم روحی ـ اخلاقی این فقیه وارسته است.
وجودش، دریای بیکرانه عشق به انوار مقدّس ائمّه معصومین(علیهم‌السلام) است و هر پگاه بعد از نماز، در دعای عهد، میتوان ترنّم تمنّای دل شیدایی‌اش را در نغمه
«اَلْعَجَلْ اَلْعَجَلْ یَا مَوْلَایَ یَا صَاحِبَ الزَّمَانِ» شنید و او را عصرهای جمعه، میان خیل عاشقان مهدی(علیه‌السلام) میهمان لحظههای پرمعنویت مسجد جمکران، دید.
تدریس، تحقیق و تسلّط در زمینه علوم متنوّع اسلامی همچون فقه، اصول، کلام، حدیث، رجال و…، تألیف حدود هشتاد اثر ارزشمند و محقّقانه به زبانهای فارسی و عربی که بعضی از آنها به چند زبان دیگر نیز ترجمه شده، از ویژگیهای علمی ایشان است.
برخورداری از چنین موقعیتهای والای علمی، ایشان را در حوزه علمیه قم، در ردیف ممتازین قرار داد و بزرگانی چون آیات عظام: سید جمالالدین گلپایگانی، بروجردی، امام‌خمینی و سید محمدرضا گلپایگانی و بعضی دیگر، مقام بلند علمی ـ معنوی او را ارج نهادند؛ و آیت‌الله العظمی سید جمالالدین گلپایگانی(رحمه‌الله) در حدود ۴۵ سال پیش، اجتهاد متین و اوج مقام فقهی آیت‌الله العظمی صافی را طیّ مکتوبی مهم، اعلام کرد.
ایشان، سال‌ها از طرف مرحوم آیت‌الله العظمی بروجردی(قدس‌سره) و پس از ارتحال آن بزرگوار، از معدود کسانی بود که مسئولیت امتحان فضلای حوزه در سطح عالی و درس خارج را داشته و شماری از مجتهدان کنونی و مدرسین حوزه علمیه قم، نزد معظمله امتحان دادهاند.
این فقیه گرانقدر، علاوه بر موارد مذکور، مطالعات گستردهای در زمینه ادبیات و تاریخ اسلام و ایران داشته و ضمن آشنایی با قالبهای گوناگون شعری، در سرودن شعر نیز مهارت کامل دارند.
این مرجع فرزانه، حتّی اکنون نیز با تمامی مشغلههای موجود، اخبار و مسائل دنیا و بالخصوص جهان اسلام را هر روز با دقت تمام ازطریق رسانههای گروهی دنبال کرده و بنا به اطلاعات وسیع تاریخی ـ سیاسی، از قدرت تحلیل بالایی در زمینه رویدادهای منطقهای، جهانی و دنیای اسلام برخوردار است و مصداق واقعی «عالِم به زمان» می‌باشد.
قبل از پیروزی انقلاب اسلامی، حضور در صحنههای مختلف مبارزه با رژیم ستمشاهی باعث حسّاسیت ساواک، نسبت به این فقیه آگاه گشت و بالأخره به توقیف یکی از کتب ایشان که حاوی مطالبی در نقد فساد رژیم شاه بود، منجر شد. در همین حال نشر بعضی کتب مهم حضرت آیت‌الله العظمی صافی که در دفاع از تشیّع نگاشته بود نیز، در بعضی از کشورهای عربی ممنوع شد و بدین صورت دولتمردان این کشورها همسو با برخی مزدوران قلم به دست استعمار، نتوانستند خشم خود را از نوشتههای آگاهی‌بخش و بیدارکنندهاش، پنهان نمایند.
با پیروزی انقلاب اسلامی ایران، ایشان در سال ۱۳۵۸هجری شمسی، به‌عنوان عضو مجلس خبرگان اوّل، انتخاب و در سال ۱۳۵۹ هجری شمسی، از سوی حضرت امام‌خمینی(قدس‌سره) به عضویت شورای نگهبان منصوب شد و هشت سال به‌عنوان دبیر شورای نگهبان، منشأ خدمات ارزندهای به نظام مقدس و مردم عزیز گشت، و در پاسداری از حریم اسلام و قرآن، لحظهای تردید به خود راه نداد.
حضرت آیت‌الله العظمی صافی، که حدّاقل از دو دهه قبل، با وجود داشتن تمامی شرایط مرجعیّت، کریمانه از آن گذشته بود، با ارتحال حضرت آیت‌الله العظمی گلپایگانی(قدس‌سره) در آذرماه ۱۳۷۲هجری شمسی، بنا به تقاضاهای مکرّر و اصرار پی‌درپی علما و مردم، بالأخره تصدّی مرجعیّت را پذیرفت و اکنون به‌عنوان یکی از مراجع عمده، و ارکان اصلی حوزه علمیّه قم، به‌شمار می‌رود.
تألیفات و آثار معظّم‌له بیش از ١۵٠ مجلّد می‌باشد
نورنیوز