نورنیوز-گروه جامعه: انسان امروز با نیازهای فکری و جسمی متفاوتی به نسبت گذشته رو‌به‌روست. زمانه فعلی نیز شرایط متفاوتی نسبت به دوره‌های قبلی دارد اما در یک نکته همگان اتفاق‌نظر دارند که بشر امروز آرمان‌خواه است و همیشه بهترین‌ها را جست‌وجو کرده است و در این آرمان‌خواهی، آرمان معنوی و مادی، هر دو در کنار هم موردنظر آحاد جامعه امروزی است. دنیای مدرن به ابزارهایی چون رسانه‌ها متوسل شده تا در عین انتقال دیدگاه‌های هر دو طرف این رابطه دوسویه را که ارتباط آحاد جامعه و مدیریت اجتماعی است، سطح زندگی اجتماعی را با افزایش دانش و مسؤولیت در کل جامعه ارتقا دهد.
هیچ فردی در جامعه امروز نمی‌تواند در زندگی انزواگرایانه و انفرادی به صلاح موردنظر برسد و تزاحمی برای اجتماع نداشته باشد و هیچ مدیریت اجتماعی هم وجود ندارد که بتواند عضوی از اجتماع خویش را نادیده بگیرد. بنابراین نیاز دوطرفه، نیازمند همکاری دوطرفه و افزایش شناخت از حقوق یکدیگر است و در چنین جایگاهی نقش ارتباطات بیش از همیشه نمایان می‌شود. ارتباطات در کشورهای در حال توسعه و توسعه‌یافته دارای آسیب‌های متعددی بوده و موردتوجه قرار دارد.
نبود برنامه‌ریزی راهبردی در حوزه ارتباطات و اطلاع‌رسانی و به دنبال آن نداشتن برنامه‌ریزی راهبردی محتوایی و عدم سرمایه‌گذاری مناسب در این زمینه از جدی‌ترین آسیب‌های حوزه روابط عمومی در سال‌هایی است که فعالیت روابط عمومی سنتی از بین رفته است و توجه جدی به این حوزه می‌تواند در نقش‌آفرینی فعالیت‌های فرهنگی، اجتماعی و حتی اقتصادی و سیاسی آشکار شود.
نگاهی‌گذرا به روابط عمومی‌های موجود به‌راحتی مطلب فوق را ثابت می‌کند. به‌طور متوسط بیش از 50 درصد منابع انسانی و نزدیک به 90 درصد هزینه‌های ماهانه، مربوط به بخش‌های سخت‌افزاری و غیر محتوایی است. مناسب است در ضمن انجام فرآیند‌های مطالعاتی،نظر مخاطبان از هر جنس و هر طیف و هر شأن و جایگاهی که باشند، صرفا از طریق چرخه تولید وارد محتوا شود. عدم رعایت این موضوع باعث سردرگمی و پریشانی جدی در مکانیزم تولید محتوا خواهد شد. چه‌بسا گاهی برخی اهداف، توسط افراد ذی‌نفوذ و تأثیرگذار به‌عنوان اشکال مطرح‌شده و برخی نواقص به‌عنوان اهداف بسیاری از شاخصه‌های فعلی مشروعیت بخشی به محتوا، درواقع نظرات شخصی بوده که بدون طی فرآیند اثربخشی به‌طور مستقیم بر تصمیم‌گیرندگان اثر گذاشته و هم‌اکنون نیز به‌عنوان شاخص‌های اصلی پذیرفته‌شده است. تعارض جدی بین برخی شاخص‌های مشروعیت بخشی، ناشی از تعارض در نظر مخاطبان است. داشتن یک برنامه راهبردی پویا و شاخص‌های متناسب و نا‌متعارض، باعث کسب اعتبار بیشتر در محافل علمی و جذب تولیدکنندگان محتوایی بیشتری خواهد شد. یکی از عوامل تمایل نداشتن محققان و پژوهشگران برای فعالیت محتوایی در همین امر، یعنی نوعی بلاتکلیفی محتوایی است.
یکی از جدی‌ترین و عجیب‌ترین مشکلاتی که مدیران و کارشناسان در حوزه ارتباطات و روابط عمومی دست‌به‌گریبان بوده و هستند، استانداردسازی بر اساس سلایق و دیدگاه‌های شخصی مدیریتی، بدون داشتن پیشینه تجربی یا علمی بوده و هست. متأسفانه به دلیل جایگاه این اشخاص، این استانداردها به‌سرعت اجرایی شده و تاکنون هزینه‌های جدی برای مراکز دولتی، خصوصی و نیمه‌دولتی داشته است با این تفاوت که خسارت‌های وارده بر سیستم‌های خصوصی به ظاهربه منافع ملی و منطقه‌ای ضرر و زیانی را وارد نمی‌کند.با تأکید بر ضرورت استفاده از برنامه راهبردی ، شاخص‌ها و استانداردهای ثابت و معین، باید اذعان کرد در تدوین همین برنامه راهبردی نیز باید در ابتدای امر از استانداردهای علمی تجربه‌شده استفاده کرد. البته هر مرکز متناسب با شرایط و موضوع فعالیتش قطعا به تغییرات اندک در برخی استانداردها نیاز دارد اما همین تغییر نیز باید بر اساس یک فرآیند دقیق و استاندارد علمی و پژوهشی صورت بگیرد.
جام جم