نورنیوز ـ گروه اقتصادی: کافی است کلیدواژه سرمایه‌گذاری در ترکیه یا گرجستان را سرچ کنید تا با انبوهی از آگهی‌های متنوع و جذاب درباره چگونگی خرید ملک در این کشورها و وعده‌های اخذ اقامت مواجه شوید.
در بسیاری از این آگهی‌های اینترنتی شرایط سرمایه‌گذاری در این کشورها را شرایطی رویایی معرفی کرده و ادعا شده است که اقدام به سرمایه‌گذاری در نقاط معرفی شده به نوعی کلید طلایی مهاجرت هستند. اقدامی که گزارش‌های میدانی چیزی خلاف آن را اثبات میکند.
سرمایه‌گذاری و مهاجرت ایرانیان به گرجستان یک رفتن ساده نیست. گفته می‌شود از سال 2017 آمار گردشگران ایرانی که به این کشور سفرکرده‌اند بیش از 400 درصد رشد داشته است.
این موضوع جایی مشکوک می‌شود که متوجه شویم بیشتر ایرانیان مقیم گرجستان در حوزه گردشگری و املاک فعال هستند. این نشان می‌دهد که دلیل هجوم ایرانی‌ها به این کشور رفاه بیشتر گرجستان، توسعه زیرساخت‌های گردشگری و افزایش شاخص‌های توسعه انسانی نیست، بلکه تبی است که خود هم‌وطنان به‌خاطر کسب‌وکارهایشان آن را داغ‌تر می‌کنند، غافل از اینکه نفع نهایی آن را کشور دیگری می‌برد.
بررسی آمارهای موجود از خرید ملک نشان می‌دهد در سال‌های گذشته تنها برای خرید خانه در ترکیه بیش از 7 میلیارد دلار ارز از کشور خارج شده است. همچنین ایرانیان زیادی در سال قبل برای خرید ملک در گرجستان اقدام کرده‌اند.
خرید ملک در گرجستان چیزی حدود 35 هزار دلار سرمایه لازم دارد تا از آن طریق بتوان اقامت موقت یک‌ساله را اخذ کرد. البته این وعده هم داده می‌شود که بعد از یک سال این اقامت به مدت 6 سال تمدید شود.
تا اینجای کار خرید ملک برای کسی که زندگی در این کشور را برگزیده است منطقی به نظر می‌رسد اما موضوع ابعاد دیگری نیز دارد.
خردادماه امسال اخباری از ممانعت دولت گرجستان از ورود اتباع ایرانی به این کشور منتشر کرد. افرادی که مثلاً در کشور گرجستان صاحب‌خانه بودند و به همین واسطه اقامت آن کشور را اخذ کرده بودند، موضوعی که هنوز ابعاد زیادی از آن مخفی مانده و برای فهم درست‌تر آن باید کمی به عقب‌تر رفت.
سال 2020 زمانی که هنوز تب خرید خانه در گرجستان مانند امروز گرم نشده بود برخی از تجار ایرانی این کشور را به‌عنوان یکی از مقاصد خود انتخاب کردند و در گرجستان خانه خریدند. این افراد بعضاً داری کارت بازرگانی گرجستان بودند و حتی در این کشور شرکت‌های تجاری به ثبت رسانده بودند.
بعد از گذشت یک سال و نیم، از ورود این افراد ممانعت شد و عملاً سرمایه آنها به هدر رفت. بعضی موفق شدند املاک خود را بفروشند و برخی هم نتوانستند و ضررهای هنگفتی کردند. پیگیری‌های این افراد در دادگاه‌های آن کشور نیز به جایی نرسید.
پس از این اتفاق جمعی از آنها سرمایه‌گذاری در ترکیه را انتخاب کرده و تصمیم گرفتند با خرید خانه، آن کشو را مقصد خود انتخاب کنند، اما مصائب خرید ملک در ترکیه آن‌قدر زیاد بود که این بار هم نفعی برای تجار نداشت، چرا که آپارتمان‌هایی با مالکان ایرانی در ترکیه بنا بر دستور دولت با قیمت‌هایی معادل نصف ارزش خرید آنها باید به فروش می‌رسید.
برای مثال تاجری که با مبلغ 260 هزار دلار یک‌خانه در ترکیه خریداری کرده است باید ملک خود را به مبلغی بین 130 تا 170 هزار دلار بفروشد. البته این پایان ماجرا نبود بلکه دولت از آنها می‌خواهد دست‌کم برای سه سال پول فروش خانه خودشان که الزاماً باید به‌صورت لیر باشد را نیز از بانک‌های ترکیه‌ای خارج نکنند!
با این حساب خرید ملک و اخذ اقامت نه‌تنها یک سرمایه‌گذاری نبود بلکه کلاه بزرگی بود که بانک‌ها و سازندگان املاک ترکیه‌ای و گرجستانی برای پول‌های ایرانی دوخته بودند.
وعده اقامت با خرید آپارتمان در ترکیه و گرجستان، سرابی است که برخی مردم گرفتار آن می‌شوند، موضوعی که برای جلوگیری از آن نمی‌توان به شیوه‌هایی مانند غیرقانونی اعلام کردن و محدودکردن سفر و سرمایه‌گذاری مردم توسل جست، بلکه تنها راه موجود این است که خود شهروندان نسبت به خطرات موجود آگاه باشند و اجازه ندهند سرمایه‌شان قربانی وعده‌های توخالی شود.