نورنیوز-گروه بین‌الملل: «نفتالی بنت» نخست‌وزیر رژیم صهیونیستی که با داشتن ده‌ها کلاهک و برنامه مخفی هستهای تهدیدی برای امنیت جهان محسوب می‌شود، محور سخنانش در مجمع عمومی سازمان ملل را ادعاها و اتهامات علیه ایران قرار داد و خاطره نمایش‌های مضحک نتانیاهو را زنده کرد.
فراوانی به کار بردن واژه ایران در سخنرانی او با رویکردی ایران‌هراسانه نشان داد که او نیز همچون نتانیاهو نگران از آینده مبهم خود و رژیم تحت مدیریتش، تنها راه نجات خویش را تلاش برای اجماع‌سازی علیه ایران می‌داند و چیز جدیدی برای ارائه ندارد.
بِنِت کابینه‌ای شکننده را با ادعای رفع بحران‌های اقتصادی-اجتماعی، تامین امنیت برای ساکنان اراضی اشغالی و مقابله با مقاومت فلسطین در حالی تشکیل داده که استمرار بحران و اعتراضات شدید شهروندان این رژیم نفس او و همکارانش را بریده است.
گسترش مقاومت فلسطینی‌ها، رسوایی بزرگ فرار 6 اسیر فلسطینی از زندان فوق امنیتی جلبوع، نابسامانی‌های شدید اقتصادی و معیشتی در کنار ناتوانی در کنترل بحران کرونا عملا بنت را مستأصل کرده و از همین رو با هوچی‌گری علیه ایران به دنبال جلوگیری از فروپاشی دولتش است.
از سویی؛ شکست‌های سنگین منطقه‌ای کابینه تازه‌کار بنت در جریان دروغ‌پردازی ماجرای کشتی اسرائیلی در دریای عمان و همچنین ارسال سوخت به لبنان آن هم از طریق بنادر سوریه دولت صهیونیستی را به شدت زیر فشار و مورد تمسخر افکار عمومی داخل سرزمین‌های اشغالی قرار داده است.
از سوی دیگر؛ مراسم اربعین سالار شهیدان با حضور میلیونی زائران در عراق و بسیاری از کشورهای منطقه در حالی برگزار شد که از محورهای اصلی آن را اعلام انزجار از رژیم صهیونیستی و تاکید بر حمایت از فلسطین تشکیل می‌داد. در همین حال واکنش گسترده مردم، جریان‌های سیاسی و مراجع عراق علیه نشست سازش با رژیم صهیونیستی در اربیل به رسوایی بزرگ برای صهیونیست‌ها مبدل شد.
در کنار این دلایل، مواضع ضد ایرانی بنت را می‌توان تکه‌ای از یک پازل بزرگ‌تر دانست که در کنار اقدامات سیاست‌زده «رافائل گروسی» مدیرکل آژانس بین‌المللی انرژی اتمی، بیانیه ضدایرانی تروئیکای اروپایی و آمریکا و مواضع برخی کشورهای عربی به دنبال تشدید فشار بر کشورمان برای پذیرش زیاده‌خواهی‌های آنان در روند مذاکرات برجامی است.
مجموع این تحرکات نشان می‌دهد که ناقضان امنیت منطقه به ویژه در افغانستان، عراق، سوریه، لبنان، یمن و فلسطین به دنبال تکرار سیاست تهدید، اجبار و تحریم هستند، رویکردی که همواره شکست و بی‌نتیجه بودن آن اثبات شده و اکنون نیز نتیجه‌ای برای آنها به همراه نخواهد داشت.
البته نباید فراموش که این هوچی‌گری‌ها اقدامی مذبوحانه برای انحراف جهانی از تروریسم دولتی رژیم صهیونیستی است که سه بار اقدام به خرابکاری در تاسیسات هستهای ایران کرده اما آژانس و غرب مدعی امنیت هستهای جهان چشم بر روی آن بسته و هیچ واکنشی صورت نداده‌اند.
بر این اساس؛ آنچه واضح است اینکه جیغ‌های بنفش نخست‌وزیر تازه‌کار صهیونیست‌ها و جوسازی‌های ضد ایرانی او نه برگرفته از قدرت و توان این رژیم که متاثر از بحران‌های شدید داخلی و خارجی آنها و ترس از نابودی است.