نورنیوز ـ گروه جامعه: شرایط کشور از حیث درگیری با همه‌گیری کرونا و به ویژه موضوع واکسیناسیون و حواشی آن به دلایل متعدد نیازمند بازبینی اقدامات و اظهاراتی است که زمینه شکل‌گیری وضعیت ناخوشایند فعلی را فراهم کرده است.
از ابتدای شروع پاندمی کووید19 تاکنون که انواع سویه‌های جهش‌یافته آن نیز دنیا را درگیر خود کرده، مسئولین کشور به مانند دیگر کشورها تمام تلاش خود را به کار بستند تا کمترین میزان آسیب از این ناحیه متوجه مردم و وضعیت اقتصادی و اجتماعی کشور شود.
در ایران اما؛ این فرآیند به دلایلی از جمله تحریم‌های ظالمانه و البته عملیات روانی سنگین جبهه رسانه‌ای نظام سلطه، شرایطی خاص و تقریبا منحصر به فردی را تجربه کرد. همین شرایط خاص سبب شد تا کشور با وجود تنگناهای بسیار، مرحله به مرحله ظرفیت‌های داخلی و خارجی خود را به روزرسانی کرده و از روند مقابله با این بحران جا نماند.
تهیه و تولید ماسک و لوازم بهداشتی و ضدعفونی، کیت‌های تشخیص، ونتیلاتور، ایجاد فضاهای درمانگاهی و بیمارستانی، اقدام به ساخت واکسن و... از جمله مواردی است که در چنین شرایطی با استفاده از توان داخلی به انجام رسید و کشور حتی در برخی موارد قادر به صادرات این اقلام شد.
در خصوص موضوع خاص واکسن اما شرایط به گونه‌ای دیگر رقم خورد که لازم است افکار عمومی بیشتر در مورد آنچه بر کشور گذشت بدانند.
اول؛ در شبکه‌ها و رسانه‌های معاند این‌گونه روایت می‌شود که ایران اراده‌ای برای واردات واکسن خارجی نداشته است. عبارت و روایت واقعی اما این است که ایران همه تلاش خود را برای واردات واکسن خارجی معمول داشت اما مدعیان حقوق بشر نگذاشتند!
جمهوری اسلامی ایران در ردیف اولین کشورهایی بود که در هماهنگی با سازمان بهداشت جهانی همه اقدامات لازم برای بهره‌مندی از سهمیه خود در کوواکس را انجام داد و با وجود همه مانع‌تراشی‌ها، مبالغ مربوط به خرید واکسن را پرداخت نمود اما نهادهای ذیربط بین‌المللی به تعهدات خود در زمان مقرر عمل نکردند و سلامت مردم را بازیچه امیال سیاسی نمودند.
در کنار این اقدام، از طریق تعامل نزدیک با کشورهای دارنده واکسن غیر کوواکس نیز اقدامات دامنه‌داری برای خرید و انتقال واکسن به کشور پیگیری شد و توانست بخشی از نیاز کشور را مرتفع کند.
در تمامی مراحل ذکر شده سایه تاریک تحریم‌های ظالمانه و غیرقانونی بر فرآیندهای خرید واکسن و دارو و تراکنش‌های مالی مرتبط با آن حاکم بوده و مسیر دستیابی کشور به واکسن را پر از دست‌انداز نموده است.
به بیان رساتر؛ غرب دروغ می‌گوید که غذا و دارو از تحریم مستثنی است که اگر بود، مشکلی برای خرید و تحویل واکسن ایجاد نمی‌شد.
ایران هیچگاه واکسیناسیون را معطل ساخت واکسن داخلی نکرد اما طرف غربی با انواع کارشکنی‌ها اساسا اجازه دسترسی ایران به میزان واکسن وعده داده شده را نداد.
همین مسئله نشان داد که کشور به درستی و آینده‌نگرانه به سمت ساخت واکسن پیش رفته که اگر این‌گونه نمی‌شد، باید شرایط به مراتب سخت‌تری را تجربه می‌کرد.
دوم؛ پنج کشور دیگری که به جز ایران به فناوری تولید واکسن دست پیدا کردند، طبعا اولویت مصرف را به شهروندان خود اختصاص می‌دهند، لذا حتی با اینکه قراردادهای خرید منعقد و پیش‌پرداخت‌ها واریز شده، در مقاطعی به دلیل اوج‌گیری ویروس در کشورهای تولید کننده واکسن، مطابق قرار به تعهد خود عمل نکردند و لذا روند واکسیناسیون طبق برنامه و زمانبندی پیش‌بینی و اعلام شده جلو نرفت.
سوم؛ اساسا موضوع واکسن در دنیا سیاسی شده و به همین دلیل هم کشورها و شرکت‌های سازنده، فرمول ساخت را در اختیار دیگران قرار نمی‌دهند تا علاوه بر انتفاع مالی، ابزاری برای فشارهای سیاسی بر دیگران در اختیار داشته باشند. این موضوعی است که حتی در میان کشورهای غربی هم موجب درگیری‌های زیادی شده است.
چهارم؛ موضوع طولانی شدن فرآیند ساخت واکسن در داخل است. در حقیقت فرآیند صفر تا صد تولید و تست واکسن داخلی با وجود تنگناهای موجود با سرعت بالایی انجام شده و طبیعی است که حتی برای اخد تاییدیه‌های اضطراری و مجوزهای لازم، گریزی از صرف زمان حداقلی نیست.
شرایط ایجاد شده در کشورهای مصرف کننده واکسن‌هایی چون فایزر و مدرنا نشان می‌دهد که آنها گرچه مدعی اتمام کار شدند اما ابتلائات و تلفات موج‌های بعدی سویه‌های جهش یافته کرونا نشان داد که آنها الزاما مسیر درست را در ساخت واکسن طی نکردند و بعضا بدون گذر زمان لازم برای تست واکسن اقدام به واکسیناسیون سراسری کردند که نتیجه آن بی‌اثر بودن آن در مواجهه با سویه‌های جدید بوده است.
پنجم؛ با وجود همه این شرایط جبری اما؛ شیوه مدیریت اجرایی به ویژه در امر اطلاع‌رسانی و مدیریت افکار عمومی در داخل کشور دچار نقایص زیادی بوده که همین امر اولا فضا را برای اثرگذاری روایت‌های تحریف شده و مسموم‌سازی ذهن مردم از سوی رسانه‌های بیگانه فراهم کرده و هم در بسیاری از موارد با اعصاب و روان مردم بازی کرده است.
از جمله این موارد می‌توان به «اظهارنظرهای نمایشی» و غیر مبتنی بر واقعیت‌های موجود اشاره کرد.
متاسفانه با وجود «ستاد ملی مبارزه با کرونا» همچنان شاهد سخنگوهای مختلف در این عرصه هستیم که هر یک روزانه با مصاحبه‌های متعدد و اظهارنظرهای بعضا متفاوت عملا روح و روان مردم را به بازی گرفته‌اند.
واقعا چه ضرورتی دارد که مسئولین عالی دستگاه اجرایی در کنار سخنگوی ستاد ملی، سخنگوی وزارت بهداشت، سخنگوی فرماندهی کرونای استان تهران، سازمان غذا و دارو، برخی پزشکان و روسای بیمارستان‌ها، استانداری، مدیران و سخنگویان مجموعه‌های تولید کننده واکسن و... دائما در این خصوص اظهارنظر کنند؟!
شیوه ارتباط با افکار عمومی در موضوع واکسیناسیون نشان می‌دهد که مسئولین ذیربط موضوع بسیار مهمی به نام ایجاد آرامش روانی در جامعه پیرامون رخداد بی‌سابقه‌ای چون فراگیری بیماری کرونا را کم اهمیت گرفته و بیش از آن که بر موضوع ساماندهی مصون‌سازی مردم متمرکز باشند به دنبال رفع تکلیف و مقصریابی هستند.
افکار عمومی انتظار دارد که دولت سیزدهم با رویکردی منطقی و صادقانه به این حوزه به عنوان یکی از اولویت‌های مردم در ماه‌های آینده ورود کرده و انشاءالله با برنامه‌ای دقیق و همه‌جانبه ضمن ایجاد آرامش روانی در جامعه، روند مصون‌سازی مردم نسبت به این بیماری و ایجاد شرایط عادی در کشور را شتاب بخشد.
نورنیوز