نورنیوز ـ گروه بینالملل: تعدادی از عناصر گروهک منافقین و سلطنتطلبان ساکن انگلیس با حمله به یک زن ایرانی که قصد داشت در بیرمنگام انگلیس برای شرکت در انتخابات وارد محل رایگیری شود وحشیانه او را مورد ضرب و شتم قرار دادند.
این اقدام ضدبشری و تروریستی در حالی صورت گرفته است که بر خلاف عرف دیپلماتیک و وظایف دولت میزبان، دولت و پلیس انگلیس اقدامات لازم برای تامین امنیت انتخابات را صورت نداده و به جای ایجاد شرایط برای رایدهندگان زمینهساز تعرض تروریستها به حق یک زن ایرانی شدند.
انگلیسیها در حالی در رسانههای ضدایرانی خود ادعای حمایت از حقوق زنان ایرانی را سر میدهند و نگران آزادیهای سیاسی و اجتماعی آنان هستند که در داخل این کشور حمایتی از زن ایرانی صورت نگرفت و بر عکس اوباشِ مخل امنیت تحت حمایت پلیس قرار گرفتند.
از ابتدای انقلاب اسلامی فرقه تروریستی منافقین آزادانه در انگلیس فعالیت داشته و بارها به سفارت و شهروندان ایرانی تعرض کردهاند و دولت انگلیس عملا از این تروریستها حمایت کرده است که حلقه تکمیلی این تروریسمپروری نیز همراهی با کاخ سفید علیه ملت ایران در اجرای تحریمها و تروریسم اقتصادی بوده است.
در راستای رفتارهای ضدایرانی، در ماههای اخیر دولت انگلیس با محوریت رسانههایی چون بیبیسی فارسی، ایران اینترنشنال، من و تو و... با ادعای حمایت از حقوق زنان به جوسازی درباره انتخابات ایران پرداخت و با کلیدواژگانی چون عدم نامزدی زنان در انتخابات، پایین بودن جایگاه زنان در انتخابات، بیتوجهی به حق رای زنان و... ژست حامی زنان ایران را گرفته و مدعی حمایت از آنان شده بود.
عدم واکنش این رسانهها و دولتمردان انگلیس در قبال این بانوی ایرانی، خود سندی بر واهی بودن ادعاهای حقوق بشری آنها در قبال زنان ایرانی است و نشان میدهد که ادعای آنها نه برای کمک به احقاق حقوق زنان که صرفا یک بازی سیاسی و روانی برای اهداف ضد ایرانی است.
اکنون این سوال مطرح است که تعریف این رسانهها از زن و حقوق زنان چیست؟ آیا تنها آنجا که بتوانند علیه جمهوری اسلامی در بوقهای خود بدمند زن معنا پیدا میکند و زمانی که یک زن بخواهد از حق رای خود به نفع جمهوری اسلامی بهره گیرد هیچ حق و حقوق انسانی برای آن متصور نیستند؟
نهادهای حقوق بشر سازمان ملل و کمیسیون حقوق بشر اروپا نیز که همواره ادعاهای مشابهی دارند، در برابر این جنایت غیر انسانی و نقض آشکار دموکراسی در انگلیس سکوت کردهاند. آیا اگر زنی غربی در گوشهای از جهان با چنین تهاجمی مواجه شده بود باز هم این نهادها ساکت مینشستند یا برایش بیانیه صادر کرده و این عمل را محکوم میکردند؟
البته سکوت این مدعیان در برابر کشتار زنان و کودکان توسط نظامیان غربی و صهیونیستی یا تروریستهای نیابتی خود در آفریقا و غرب آسیا گویای همه چیز است.
از طرفی عدم واکنش سلبریتیها و روشنفکرنماهای داخلی غربزده که همراستا با اربابان خود از کنار این جنایت به سادگی گذشتند نیز نشان میدهد که موضعگیریهای دیگرِ آنان هم نه بر اساس حقایق بلکه بر اساس خواست و نظر همان اربابان تنظیم و اجرا میشود.
بر این اساس؛ به نظر میرسد این اتفاق تلخ برگ دیگری از دروغگویی مدعیان دروغین حقوق بشر در غرب را رو کرد و با به تصویر کشیدن نگاه ابزاری آنان به زن و حقوق بشر، آنان را رسواتر ساخت.
نورنیوز