مدرن سازی با چاشنی نسل‌کشی در کانادا

نورنیوز- گروه جامعه: جمعیت بومیان کانادا، یک میلیون و 600 هزار نفر تخمین زده می‌شود که چهار درصد جمعیت کل این کشور را تشکیل می‌دهند. به دلیل وجود ساختار فرهنگی و نابرابری سیستمی ، بالاترین نرخ جرم، فقر و اعتیاد در میان این بخش از جامعه کانادا دیده می‌شود.بومیان کانادا اگرچه کمتر از همتایان خود در ایالات متحده رنج کشیده اند، اما آنها نیز طعم کشتار را چشیده و در قرن 21 نیز از حقوقی کامل و برابر با دیگران برخوردار نیستند.

از زمان شکل گیری کشوری تحت عنوان کانادا در قرن نوزدهم ، دولت این کشور در طرحی که برای "آشناکردن بومیان با فرهنگ مدرن" به اجرا در آمد، کودکان خانواده های بومی در کانادا را از خانواده و قبیله شان جدا می کرد و آنها را در مدارس شبانه روزی و نزد خانواده های سفید پوست به فرزند خواندگی می فرستاد.

دولت جدید کانادا که در حقیقت نماینده ساکنین اصلی نبود با کشتار وسیع ساکنان بومی سرزمین های اشغالی، در ابتدا موقعیت خود را تثبیت کرد و بعد از آن به دنبال برنامه ریزی برای نسل کشی سیستماتیک بومیان کانادا بود . در کنار دستگیری و شکنجه و کشتار مردان و زنان بومی، دولت استعماری، طرح هایی نیز در جهت تخریب فرهنگ بومیان و تغییر هویتی آنان اجرا کرد . بر اساس یکی از همین طرح ها، سیاست جداسازی اجباری کودکان سرخپوستان کانادا در ابتدا با شعار فراهم کردن زمینه تعامل بیشتر و یکپارچه کردن جوامع سفید پوست و بومیان این کشورها به اجرا گذاشته شد.

در همین زمینه کانادا میزبان سیستمی از مدارس مسکونی بود که عمدتا توسط کلیساها اداره می شدند و کودکان بومی مجبور به تحصیل در آنها شدند. این سیستم در دهه 1970رو به انحطاط رفت و آخرین مدرسه در سال 1996 تعطیل شد. هکتور لانگوین، وزیر خدمات عمومی کانادا در سال 1883 و به هنگام آغاز این طرح گفته بود: "به منظور آموزش صحیح کودکان ما باید آنها را از خانواده شان جدا کنیم. برخی ممکن است این کار را نپسندند اما برای متمدن کردن آنها چاره دیگری نداریم."

بر اساس گزارش های موجود در این مدارس بسیاری از دانش آموزان مورد تنبیه بدنی قرار گرفته بودند، از دیدار با اعضای خانواده شان محروم شده  و از صحبت کردن به زبان مادری و انجام رسوم و آیین های خود محروم  بودند.
مدرسه شبانه روزی کملوپس که به تازگی اخباری مبنی بر کشف گور دسته جمعی مربوط به کودکان بومی در آن رسانه ای شده است یکی از همین مدارس بوده است که در سال 1890میلادی توسط کلیسای رومن کاتولیک تاسیس  و در سال 1978 تعطیل شد.

این مدرسه بخشی از شبکه مدارس شبانه روزی در سراسرکانادا بود که باهدف یکپارچه سازی اجباری کودکان بومی از طریق جدا کردن کودکان از خانواده  و جامعه آنها و تحت فشار قرار دادن آنها به خودداری از صحبت کردن به زبان مادری یا انجام اقدامات خاص فرهنگی تاسیس شد.
گفتنی است برخی از اجساد کشف شده در گور دسته جمعی در این مدرسه، متعلق به کودکان سه ساله است. البته هنوز علت و زمان مرگ این افراد مشخص نیست. اسناد تاریخی موجود نشان می‌دهد دانش‌آموزان این مدرسه در معرض شیوع سرخک، سل، آنفلوانزا و سایر بیماری های مسری قرار داشتند و بسیاری جان خود را از دست دادند.اتخاد سیاست های تبعیض آمیز در خصوص جوامع بومی محدود به تغییر فضای آموزشی و تربیتی کودکان نبوده است . 
طبق یک تحقیق ملی در کانادا، ناپدید شدن یا قتل هزاران زن و دختر بومی در دهه‌های اخیر در این کشور به‌عنوان «یک تراژدی ملی در ابعاد وسیع» و «نسل کشی» نامیده شده است.

دراین گزارش که توسط نهادی با عنوان تحقیق ملی درباره زنان و دختران بومی مفقود شده و به قتل رسیده در سال 2008 تهیه شده آمده است :«سیاست ها و اقدامات دولتی که ریشه در استعمار و ایدئولوژی استعماری داشتند، علت اصلی ناپدید شدن هزاران زن بومی در کانادا هستند.» این گزارش می افزاید: «ما می‌دانیم که هزاران زن، دختر و افرادی با گرایشات متفاوت تا به امروز قربانی نسل کشی کانادایی شده‌اند.» بر اساس یافته ها تخمین زده شده که بیش از 4000 زن بومی مفقود شده‌اند.

متاسفانه دولت کانادا با سابقه ای طولانی در سرکوب و شکنجه و کشتار بومیان کانادایی که اسناد آن بعد از سالها مخفی کاری در نهایت با کمک سازمان های مردم نهاد، علنی شده است همچنان در مجامع عمومی بین المللی خود را مدافع حقوق بشر عنوان میکند و این در حالیست که خود این کشور به عنوان یکی از متهمان عمده در نقض حقوق شهروندان خود بین فعالین اجتماعی مطرح است.