نورنیوز-جامعه: با توجه به یافته‌های سه مطالعه جدید، گذراندن وقت زیاد برای تماشای تلویزیون در دوران میانسالی ممکن است برای سلامت مغز شما در کهنسالی مضر باشد.
مطالعات نشان داد افرادی که در 40، 50 و اوایل 60 سالگی میزان متوسط و زیاد تلویزیون تماشا می‌کنند، در مقایسه با افرادی که در میانسالی به میزان کمی تلویزیون تماشا می‌کنند، کاهش شناختی بیشتری داشته و در مغز خود در 70 و 80 سالگی حجم ماده خاکستری کمتری دارند. محققان گفتند، ماده خاکستری در بسیاری از عملکردهای مغز دخیل است، از جمله کنترل عضلات، بینایی، شنوایی و تصمیم گیری. حجم بیشتری از ماده خاکستری با مهارت‌های شناختی بهتری مرتبط است.
در این مطالعات مشخص شد که مشاهده تلویزیون به عنوان پروکسی برای رفتار کم تحرک یا زمان صرف نشسته استفاده شده است. یک سبک زندگی بی تحرک در حال حاضر با چندین مشکل بهداشتی از جمله افزایش خطر ابتلا به بیماری‌های قلبی، سرطان، دیابت نوع 2 و مرگ زودرس در ارتباط است. علاوه بر این، ورزش منظم لزوماً برای جبران زمان صرف شده در حالت نشسته کافی نیست – یافته‌ای که هم در مطالعات فعلی و هم در تحقیقات قبلی دیده شده است.
با توجه به یافته‌های سه مطالعه جدید، گذراندن وقت زیاد برای تماشای تلویزیون در دوران میانسالی ممکن است برای سلامت مغز شما در سنین پیری مضر باشد.
در این مطالعات، مشاهده تلویزیون با عملکرد شناختی و حجم ماده خاکستری پس از محاسبه فعالیت بدنی در ارتباط بود و نشان می‌دهد که این رفتار کم تحرک ممکن است یک خطر منحصر به فرد در رابطه با سلامت مغز و شناخت ایجاد کند. با توجه به اینکه فرایندهای بیولوژیکی زمینه ساز زوال عقل، مانند پوسیدگی مغز، در سنین میانسالی شروع می‌شوند، “این دوره‌ای است که [در آن] رفتارهای قابل تغییر، مانند تماشای بیش از حد تلویزیون، می‌تواند هدف قرار گرفته و کاهش یابد تا پیری سالم مغز تقویت شود”..
محققان گفتند، برخی مطالعات نشان می‌دهد، تا آنجا که رفتارهای کم تحرک پیش می‌رود، تماشای تلویزیون ممکن است خطرات خاصی را به همراه داشته باشد، زیرا این یک رفتار منفعلانه است که تحریک شناختی زیادی را شامل نمی‌شود.
در زمینه سلامت شناختی و مغزی، همه رفتارهای کم تحرکی برابر نیستند؛ فعالیت‌های تحریک کننده غیر تحریک کننده مانند تماشای تلویزیون با خطر بیشتری برای ایجاد اختلال شناختی مرتبط هستند، در حالی که تحریک شناختی فعالیت‌های کم تحرک [مانند خواندن، رایانه و بازی‌های رومیزی] با شناخت پایدار و کاهش احتمال زوال عقل مرتبط هستند.
اگرچه مطالعات نشان داد که ارتباطی بین تماشای تلویزیون و کاهش شناختی و کاهش حجم مغز در اواخر زندگی وجود دارد، اما آنها نمی‌توانند دقیقاً ثابت کنند که تماشای زیاد تلویزیون در واقع باعث این نتایج شده است. اگرچه در این مطالعات برخی از عواملی که ممکن است بر سلامت مغز تأثیر بگذارند – از جمله سن، سطح تحصیلات و وجود ژن‌های خاص مرتبط با خطر آلزایمر – در نظر گرفته شده است، اما آنها در مورد زمان کم تحرکی سؤال نکرده‌اند و یا دیدن تلویزیون را از سایر رفتارهای کم تحرکی تحریک نمی‌کنند. این مطالعات همچنین به گزارش‌های شرکت کنندگان در مورد زمان تماشای تلویزیون متکی بود، که ممکن است قابل اعتماد نباشد.
علاوه بر این، مطالعات نمی‌تواند دلیل ارتباط بین مشاهده تلویزیون با این نتایج را تعیین کند. مشخص نیست که آیا رفتار کم تحرک در واقع عامل این پیوند است یا برخی دیگر از عوامل مرتبط با تماشای تلویزیون، مانند افزایش مصرف غذا، ممکن است در این امر نقش داشته باشد.
محققان گفتند که برای تأیید یافته‌ها، مطالعات بیشتری لازم است، از جمله مطالعاتی که از اقدامات عینی رفتار کم تحرک (مانند ردیاب‌های فعالیت) استفاده می‌کند، و مواردی که تفاوت در رفتار کم تحرک و فعال را در رابطه با کاهش شناختی و نشانگرهای سلامت مغز بررسی می‌کنند.
نورنیوز