آیا آمریکا در حال بازگشت به سوریه است؟

نورنیوز ـ گروه بین الملل: ایالات متحده آمریکا با تقویت حضور نظامی خود در شمال شرق سوریه و ساخت دومین پایگاه نظامی در منطقه مالکیه در حومه حسکه وارد فاز جدیدی از تحرکات نظامی خود در شرق فرات شده است.

این در حالی است که آمریکا کمتر از یک ماه پیش نیز یک پایگاه نظامی در نزدیکی منطقه «تل علو» در یعربیه ساخته بود.

دولت سوریه به این تحرکات واکنش نشان داده و می‌گوید هدف آمریکا ادامه غارت ثروت‌های سوریه و تأمین امنیت مسیرهایی است که برای سرقت نفت استخراجی از سوریه از آنها استفاده می‌شود.

در همین حال پنتاگون در 9 فوریه اعلام کرد که نیروهایش دیگر هیچ مسئولیتی در قبال نفت این بخش از خاک سوریه ندارند و تنها مأموریت آنها در این منطقه به جنگ با گروه تروریستی داعش منحصر می‌شود!

در این میان نیروهای دموکراتیک کُرد سوریه (قسد) که هم از جهت ممانعت از پیش‌روی ترکیه و هم از جهت تضمین دسترسی به چاه‌های نفت بیشترین بهره را از وجود این پایگاه می‌برند، در این خصوص سکوت کرده‌اند.

از سویی؛ اطلاعات به دست آمده از حومه حسکه نشان‌گر افزایش فعالیت آمریکایی‌ها در این منطقه و حفاری و ساخت موانع متعدد در منطقه «عین دیوار» است که بیشتر شبیه یک پایگاه در یک نقطه راهبردی است.

برخی کارشناسان معتقدند که ساخت پایگاه نظامی، تلاشی برای جبران اشتباه پیشین آمریکا در خروج از این منطقه در سال 2019 است، زیرا شرق فرات نقطه‌ای راهبردی که از نقطه نظر موقعیت، مساحت، ثروت نهفته در آن و نزدیکی آن به مرزهای عراق و ترکیه اهمیت ویژه‌ای دارد.

هم اکنون آمریکا دو پایگاه در این منطقه دارد و در تلاش برای ساخت سومین پایگاه است که معنایی جز بازگشت آمریکا به پرونده سوریه و از سرگیری حمایت از متحدانش در این کشور ندارد.

نکته آنکه؛ گسترش حضور آمریکا در این منطقه نشانه‌ای بر بی‌پایه بودن اظهارات رسمی پنتاگون درباره عدم حمایت از چاه‌های نفت در این منطقه است، به ویژه اینکه آمریکا در 30 ژوئیه 2020 قراردادی با شرکت نفتی «دلتا کرسنت انرژی» برای استخراج نفت از این منطقه امضا کرد که به تأیید کنگره هم رسید.

از سویی؛ فارغ از روابط خوب تیم بایدن با کردهای سوریه به لحاظ تاریخی، درآمدهای نفتی اصلی‌ترین درآمد نیروهای کُرد مورد حمایت آمریکا (قسد) است و مهم‌ترین چاه نفت سوریه یعنی میدان نفتی «العمر» که بزرگ‌ترین میدان نفتی سوریه است نیز در اختیار این نیروهاست.

بر این اساس به نظر می‌رسد که حضور آمریکا در منطقه دو جنبه اساسی داشته باشد، نخست سلطه آمریکا بر جاده‌ای که عراق را به بیروت وصل می‌کند با امکان بستن راه تهران به بیروت و دوم کنترل ثروت‌های طبیعی این منطقه که پیشتر آمریکا در اشتباهی راهبردی از آن خارج شده بود و اکنون می‌خواهد از این طریق نفوذ روسیه را کاهش داده و ترکیه را تضعیف کند.