چرا آزمایش‌های فضایی ایران، غرب را نگران می‌کند؟!

نورنیوز ـ گروه سیاسی: دوشنبه هفته گذشته 13 بهمن ماه ماهواره‌بر جدید و سه‌مرحله‌ای «ذوالجناح» اولین پرتاب آزمایشی خود را با موفقیت پشت‌سر گذاشت.

ماهواره‌بر ترکیبی سوخت جامد و مایع ذوالجناح که اولین ماهواره‌بر ایرانی با سوخت جامد در مرحله اول و اولین ماهواره‌بر با دو پیشران مشابه در مراحل اول و دوم است قابلیت حمل محموله بالاتر از 200 کیلوگرم را داشته و بدون نیاز به سکوی ثابت، به سادگی قابل پرتاب از عرض‌های جغرافیایی تا جنوب کشور است.

عدم نیاز به پایگاه پرتاب این امکان را به این ماهواره‌بر می‌دهد که محموله‌هایی را در مدار خورشید آهنگ یا SSO نیز تزریق کند، امکانی ارزشمند برای ماهواره‌های سنجشی که می‌تواند در زوایای ثابت و در زمان‌های مشخص کار تصویربرداری دقیق را انجام دهد.

طبق برنامه‌ریزی‌های انجام‌شده، سه پرتاب تحقیقاتی برای ذوالجناح پیش‌بینی شده که اولین آن به انجام رسیده و سایر مراحل نیز طی یک تا یک و نیم سال آینده باید صورت پذیرد که ممکن است در پرتاب‌های بعدی این فاز، محموله ماهواره‌ای نیز در آن قرار داده شود.

هدف از طراحی این ماهواره‌بر 25.5 متری و 52 تنی، قراردهی محموله‌هایی تا 220 کیلوگرم در مدار 500 کیلومتری دایروی است، از این نظر توانمندی ذوالجناح نزدیک به ماهواره‌بر بزرگتر و سنگین‌تر سیمرغ است که توان حمل 250 تا 350 کیلوگرم محموله را به مدار 500 کیلومتری دارد.

نکته حائز اهمیت در خصوص ساخت و آزمایش موفق این ماهواره‌بر و دیگر دستاوردهای فضایی ایران اینکه؛ این اتفاقات در دوران سخت‌ترین و بی‌سابقه‌ترین رژیم‌های تحریمی که آمریکایی‌ها آن را «فلج کننده» خوانده‌اند رخ داده و استمرار این پیشرفت‌ها در حوزه‌ فناوری‌های نوین، مانند فضایی، موشکی، تولیدات پیشرفته پزشکی و... نشان دهنده شکست راهبرد «فشار حداکثری» و ناکارآمدی تحریم‌هاست.

این در حالی است که آمریکا و اروپا همچنان تلاش می‌کنند‌ این راهبرد شکست خورده را با «وقت‌کشی» و «دادن وعده لغو تحریم‌ها» برای متوقف ساختن ایران دنبال کنند.

از سویی؛ واکنش آمریکا نسبت به اقدام متعارف ایران در آزمایش موشک ماهواره‌بر ذوالجناح و اظهار نگرانی از این اقدام در شرایطی که به گفته آمریکا دوره آغاز دیپلماسی است نشان می‌دهد که از نظر آمریکایی‌ها، «دیپلماسی» معادل «توقف فعالیت‌های علمی و تکنولوژیک» ایران است.

این اظهارات در حالی مطرح شده که اساسا قرار نیست میان ایران و آمریکا سازوکارهای دیپلماتیک شکل بگیرد که تیم بایدن آن را به موضوع آزمایش‌های فضایی ایران مربوط نموده است.

به نظر می‌رسد آمریکایی‌ها در تلاشند که هر رخدادی را که به مذاق آنها خوش نمی‌آید تبدیل به بهانه «عدم جبران خطاهای گذشته خود در خروج از برجام» کنند و برای چشم‌پوشی از آن به دنبال امتیازات بیشتر باشند!

بر این اساس؛ گرچه پرتاب ذوالجناح اقدامی در چارچوب توسعه برنامه‌های فضایی متعارف ایران است اما مرتبط نمودن این موضوع از سوی آمریکا و اروپا به برنامه‌های موشکی ایران و مغایر دانستن آن با تعاملات دیپلماتیک، نشان می‌دهد در شرایطی که آنها به دلیل بدعهدی اجازه شرط‌گذاری برای ایران را ندارند اما همچنان فرضیه غلط ورود به موضوع برنامه‌های موشکی ایران در چارچوب برجام در ردیف پیش‌فرض‌های آنهاست.